Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Γέροντα, οι Άγιοι πότε βοηθούν;

Γέροντα, οι Άγιοι πότε βοηθούν;
- Όποτε χρειάζεται να βοηθήσουν, όχι όποτε νομίζουμε εμείς ότι χρειάζεται να βοηθήσουν. Βοηθούν δηλαδή, όταν αυτό μας ωφελή. Κατάλαβες; Ένα παιδί π.χ. ζητάει από τον πατέρα του μοτοσακό, αλλά ο πατέρας του δεν του παίρνει. Το παιδί του λέει: « Το θέλω το μοτοσακό ,γιατί κουράζομαι να πηγαίνω με τα πόδια, παιδεύομαι » . Ο πατέρας του όμως δεν του παίρνη μοτοσακό ,γιατί φοβάται μη σκοτωθή. « Θα σου πάρω αργότερα αυτοκίνητο » , του λέει. Βάζει λοιπόν χρήματα στην Τράπεζα και , όταν μαζευτούν ,θα του πάρη αυτοκίνητο. Έτσι και οι Άγιοι ξέρουν πότε πρέπει να μας βοηθήσουν 



ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  26 ΙΟΥΝ 2012

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ανώτερο από τα φυσικά χαρίσματα το χάρισμα της προσευχής




Κάποτε ο στάρετς σε κάποιους νεαρούς που ήσαν παρόντες και ειρωνεύονταν, μετά την ακολουθία τους είπε:
-       Να , εμείς εδώ προσευχηθήκαμε, αλλά δεν προσεύχονταν όλοι. Η προσευχή είναι δώρο του Θεού και δεν δίδεται σε όλους. Γι’ αυτό όποιος δεν έχει αυτό το δώρο δεν μπορεί να προσευχηθεί.
Ο μουσικός παίρνει το βιολί του και με αίσθημα αφήνει να βγουν διάφοροι ήχοι. Όλοι τον ακούνε και θαυμάζουν: «Τι δώρο!», λένε. Ή ο ζωγράφος ζωγράφισε έναν ωραίο πίνακα κι αυτόν τον θαυμάζουν για το δώρο, το ταλέντο του. Και η προσευχή, η συνομιλία με τον Θεό είναι ανώτερη από το χάρισμα του τραγουδιστή, του μουσικού, του ζωγράφου. Και το να γελάς με το χάρισμα της προσευχής του πιστού ανθρώπου είναι τρομερό και απρεπές.
Στα ουράνια σκηνώματα, κι εκεί θα ψάλλονται προσευχές, αλλά εκεί θα αναπέμπονται όχι προσευχές μετάνοιας, αλλά ύμνοι δοξολογίας. Θα δοξάζουν τον Θεό: «Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός!», «Σὲ ὑμνοῦμεν». Δεν θα ψάλλουν εκεί: «Κύριε ἐλέησον», «Παράσχου Κύριε.», αλλά θα ψάλλουν : «Σοί Κύριε». Εμείς εδώ σπανίως ψάλλουμε: «Σοί Κύριε», επειδή προς το παρόν, ζητούμε όλη την ώρα στον Θεό να μας βοηθήσει. Στον ουρανό, όμως, θα υπάρχει μόνο αγάπη και υμνωδία. Εκεί είναι η θριαμβεύουσα εκκλησία που δοξάζει τον Κύριο, ενώ εδώ στη γη, η στρατευομένη. Οι Χριστιανοί είναι οι στρατιώτες του Χριστού. Αγωνίζονται εναντίον των παθών τους, εναντίον των ακαθάρτων πνευμάτων και γι’ αυτό οι προσευχές μας προς τον Θεό είναι ικετευτικές. Ζητούμε να μας βοηθήσει ο Θεός να νικήσουμε τη σκοτεινή δύναμη που μάχεται εναντίον μας και να εισέλθουμε νικητές στην αιώνια, τη θριαμβεύουσα Εκκλησία.


Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ὁ πολιτισμὸς καλὸς εἶναι, ἀλλά, γιὰ νὰ ὠφελήση, πρέπει νὰ «πολιτισθῆ» καὶ ἡ ψυχή.

Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωποΓεροντας Παισιος
Τί κατόρθωσαν σήμερα οἱ ἄνθρωποι...
Ὁ πολιτισμὸς καλὸς εἶναι, ἀλλά, γιὰ νὰ ὠφελήση, πρέπει νὰ «πολιτισθῆ» καὶ ἡ ψυχή. Ἀλλιῶς εἶναι κατα­στροφή. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶπε: «Ἀπό τους γραμματι­σμένους θὰ ἔρθη τὸ κακό». Παρ' ὅλο ποὺ ἡ ἐπιστήμη ἔχει προχωρήσει τόσο πολὺ καὶ ἔκανε πρόοδο μεγάλη, ἐν τού­τοις μὲ ὅ,τι κάνουν γιὰ νὰ βοηθήσουν τὸν κόσμο, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, καταστρέφουν τὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς ἄφησε τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνη τοῦ κεφαλιοῦ του, ἀφοῦ δὲν Τὸν ἀκούει, καὶ ἔτσι τρώει τὸ κεφάλι του. Καταστρέφε­ται μόνος του ὁ ἄνθρωπος μὲ αὐτὰ ποὺ φτιάχνει.

Τί κατόρθωσαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ 20οῦ αἰῶνος μὲ τὸν πολιτισμό! Παλάβωσαν τὸν κόσμο, μόλυναν τὴν ἀτμό­σφαιρα, τὰ πάντα. Ἡ ρόδα, ἂν ξεφύγη ἀπὸ τὸν ἄξονα, γυρίζει συνέχεια χωρὶς σκοπό. Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἅμα ξεφύγουν ἀπὸ τὴν ἁρμονία τοῦ Θεοῦ, βασανίζονται! Παλιὰ ὑπέφεραν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸν πόλεμο· σήμερα ὑποφέρουν ἀπὸ τὸν πολιτισμό. Τότε ἔφευγαν ἀπὸ τὶς πό­λεις στὰ χωριὰ ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου καὶ μὲ ἕνα χωραφάκι περνοῦσαν. Τώρα θὰ φύγουν ἀπὸ τὶς πόλεις ἐξ αἰτίας τοῦ πολιτισμοῦ, γιατί δὲν θὰ μποροῦν νὰ ζήσουν μέσα σ' αὐτές. Τότε ὁ πόλεμος ἔφερνε θάνατο. Τώρα ὁ πολι­τισμὸς φέρνει ἀρρώστιες

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΙΟΥΝ 2012 

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Οποιος θάβει τά δικά του χαρίσματα, ζηλεύει τα χαρίσματα των άλλων




Οποιος θάβει τά δικά τον χαρίσματα, ζηλεύει τα χαρίσματα των άλλων

- Γέροντα, πως θά βοηθηθή κάποιος που ζηλεύει νά ξεπεράση τήν ζήλεια;

- "Αν γνωρίση τά χαρίσματα μέ τά όποια τον έχει προικίσει ό Θεός καί τά αξιοποίηση, τότε δέν θά ζηλεύ
η και ή ζωή του θά είναι Παράδεισος. Πολλοί δέν βλέπουν τά δικά τους χαρίσματα· βλέπουν μόνον τά χαρίσματα των άλλων καί τούς πιάνει ή ζήλεια. Θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο, μειωμένο, κι έτσι βασανίζονται καί κάνουν τήν ζωήτους μαύρη. «Γιατί αυτός νά έχη αυτά τά χαρίσματα κι εγώ νά μην τά έ χω;», λένε. Μά εσύ έχεις άλλα χαρίσματα,εκείνος άλλα. Θυμάστε τον Κάιν και τον Ά,βελ; Δέν έψαξε ό Κάιν νά βρή τά δικάτου χαρίσματα, άλλά κοιτούσε τά χα ρίσματα τού Άβελ· οπότε καλλιέργησε τονφθόνο προς τον αδελφό του, μετά τά έβαλε καί μέ τον Θεό καί τε λικά άπό τονφθόνο έφθασε στόν φόνο. Καί μπορεί
αυτός νά ειχε περισσότερακαί μεγαλύτερα χαρίσματα από τον Άβελ.

- Γέροντα, πώς μπορεί κανείς, oταν βλέπη τά χ
αρίσματα των άλλων, νά μή ζηλεύη,αλλά νά χαίρεται;

- "Αν άξιοποιή τά δικά του χαρίσματα καί δέν τά θάβη,τότε θά χαίρεται μέ τά χαρίσματα τών άλλων. Χρόνια τώρα βλέπω εδώ μιά αδελφή τίφωνή έχει, τί ευλάβεια, καί δμως δέν πάει νά ψάλη. Καί επειδή τό δικό της χά ρισματό θάβει καί δέν ψάλλει, μαραζώνει, oταν άκούη τήν άλληπού δέν έχει καί τόσο καλή φωνή νά ψάλλη. Δέν σκέφτεται δτι σ' αυτήν έδωσε όΘεός καλύτερη φωνή, άλλά δέν τήν καλλιεργεί.
Γι' αυτό, λέω, ό καθέναςνά ψάξη νά δη μήπως τό χάρισμα πού βλέπει στόν άλλον καί τό ζηλεύει τό έχει καίαυτός, άλλά δέν τό καλλιεργεί, ή μήπως ό Θεός τοϋ έδωσε άλλο χάρισμα. Γιατί όΘεός δέν αδικεί κανέναν στόν καθέναν έχει δώσει ένα διαφορετικό χάρισμα πού θάτον βοηθήση στήν πνευματική του πρόοδο.
Όπως ό ένας άνθρωπος δέν μοιάζει μέ τον άλλο, έτσι καί τό χάρισμα τοϋ ενός δέν μοιάζει μέ τοϋ άλλου.Προσέξατε καμμιά φορά τά άγριομπίζελα πού έχετε έκεϊ κάτω στόν φράχτη; Όλα είναι από μία ρίζα, άλλά έχουν διαφορετικά χρώματα καί τό ένα είναι πιο όμορ φο άπό τό άλλο. Καί oμως τό ένα δέν ζηλεύει τό άλλο... Τό καθένα χαίρεται μέ τό χρώμα πού έχει. Βλέπετε καί τά πουλιά; Τό καθένα έχει τήν χάρητου, τό δικό του κελάηδημα.
Άς βρή λοιπόν ό καθένας τά χαρίσματα πού τοΰ έδωσε ό Θεός, άς δοξάζη τον Καλό Θεό, όχι εγωιστι κά, φαρισαϊκά, άλλά ταπεινά, αναγνωρίζοντας δτι δέν έχει άνταποκριθή στις δωρεές τοΰ Θεού, καί άς τά αξιο ποίηση στο εξής.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ


ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23  ΙΟΥΝ 2012

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Η μεγαλύτερη περιουσία για τον κόσμο είναι η ευχή των γονέων

Η μεγαλύτερη περιουσία για τον κόσμο είναι η ευχή των γονέων
.
Όπως και στην μοναχική ζωή η μεγαλύτερη ευλογία είναι να
πάρης την ευχή του Γέροντά σου.
Γι' αυτό λένε: “Να πάρης την ευχή των γονέων”.
Μια μάνα, θυμάμαι, είχε τέσσερα παιδιά και έκλαιγε η καημένη: “Θα πεθάνω με τον καημό, μου έλεγε, δεν παντρεύτηκε κανένα παιδί. Κάνε προσευχή”. Χήρα γυναίκα εκείνη, ορφανά αυτά, τους πόνεσα. Κάνω προσευχή, κάνω προσευχή, τίποτε. Λέω, “κάτι συμβαίνει εδώ”. “Μας έχουν κάνει μάγια”, έλεγαν τα παιδιά. “Δεν είναι μάγια, φαίνεται αυτό, όταν είναι από μάγια. Μήπως σας καταριόταν η μάνα σας;” τα ρωτάω. “Ναι, Πάτερ, μου λένε, η μητέρα μας, όταν ήμασταν μικρά, επειδή ήμασταν πολύ ζωηρά, μας έλεγε συνέχεια από το πρωί μέχρι το βράδυ: “Κούτσουρα να μείνετε, κούτσουρα να μείνετε””. “Πάτε να τραντάξετε την μάνα σας, τα λέω, και να της πήτε να μετανοήση, να εξομολογηθή και από 'δω και πέρα να σας δίνει ευχές συνέχεια”. Μέσα σε ενάμισι χονο παντρεύτηκαν και τα τέσσερα. Εκείνη η καημένη ήταν χήρα γυναίκα, ήταν, φαίνεται, και στενόκαρδη, και εκείνα ζωηρά, την έσκαγαν, και έτσι τα καταριόταν.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ !!!


ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   22  10ΥΝ 2012

Δεν υπάρχει γλυκύτερο από την προσευχή




Σκέψου πόσο μεγάλο πράγμα είναι μέσα στη βαθειά νύκτα, όταν κοιμούνται όλοι οι άνθρωποι και τα κατοικίδια ζώα, όταν υπάρχη απόλυτη ησυχία , εσύ μόνο να σηκωθής και με θάρρος να συνομιλήσης με τον Κύριο των όλων μας. Είναι γλυκύς ο ύπνος; Αλλά δεν υπάρχει γλυκύτερο πράγμα από την προσευχή. Αν συνομιλήσης ιδιαίτερα μαζί Του, πολλά θα μπορέσης να επιτύχης, χωρίς να σε ενοχλή κανείς, ούτε να εμποδίση την προσευχή σου˙ και την ώρα έχεις σύμμαχο για να επιτύχης αυτό που θέλεις. Αλλά στριφογυρίζεις σε μαλακό στρώμα και διστάζης να σηκωθής; Σκέψου πόσοι μάρτυρες που είναι σήμερα ξαπλωμένοι στη σιδερένια σκάλα, χωρίς να υπάρχη στρώμμα από κάτω, αλλ’ απλωμένα κάρβουνα.
( Εγκώμ. Εις τους Αγ. Πάντας, ΕΠΕ 36, 618-620. PG 50, 711 ) 

Η ισχυρότερη βοήθεια

Η βοήθεια αυτή ούτε με το χρόνο μαραίνεται, ούτε από την απόστασι του δρόμου εμποδίζεται, αλλά όπου και αν διαμένη κάποιος που έχει παρρησία προς τον Θεό, όπως εσείς, μπορεί από εκεί να ωφελήση πάρα πολύ εκείνους που βρίσκονται μακριά.
( Επιστ 70, Αφθονίω,  Θεοδότω…. , ΕΠΕ 38, 132. PG 52, 647 ) 


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους


Γέροντα, μερικοί λένε«Δεν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δεν πάμε να εξομολογηθούμε».




Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δεν πάμε να εξομολογηθούμε».


- Αυτά είναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικός έχει θεία εξουσία, εφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεί το μυστήριο, έχει την θεία Χάρη και, όταν διαβάση την συγχωρητική ευχή, ο Θεός σβήνει όλες τις αμαρτίες τις οποίες εξομολογηθήκαμε με ειλικρινή μετάνοια. Από μας εξαρτάται πόσο θα βοηθηθούμε από το μυστήριο της εξομολογήσεως. Ήρθε εκεί στο Καλύβι μια φορά κάποιος που είχε ψυχολογικά προβλήματα, με τον λογισμό ότι έχω διορατικό χάρισμα και θα μπορούσα να τον βοηθήσω. «Τι προβλέπεις, μου λέει, για μένα;». «Να βρης, του λέω, έναν πνευματικό να εξομολογήσαι, για να κοιμάσαι σαν το πουλάκι και να μην παίρνης χάπια». «Δεν υπάρχουν, μου λέει, σήμερα καλοί πνευματικοί. Παλιά υπήρχαν». Έρχονται με καλό λογισμό, ότι θα βοηθηθούν, αλλά δεν δέχονται αυτό που τους λες, και κρίμα στα ναύλα.

Βλέπω όμως και μια καινούργια τέχνη του διαβόλου. Βάζει στους ανθρώπους τον λογισμό ότι, αν κάνουν κάποιο τάμα και το εκπληρώσουν, αν πάνε και κανένα προσκύνημα, είναι εντάξει πνευματικά. Και βλέπεις πολλούς να πηγαίνουν με λαμπάδες και με τάματα στα μοναστήρια, στα προσκυνήματα, να τα κρεμάνε εκεί, να κάνουν και μεγάλους σταυρούς, να κλαίνε και λιγάκι, και να αρκούνται σ’ αυτά. Δεν μετανοούν, δεν εξομολογούνται, δεν διορθώνονται, και χαίρεται το ταγκαλάκι.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ !!!


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  21  ΙΟΥΝ  2012

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Υπομονή στις θλίψεις




Δεν πρέπει να προσκολλώμαστε σε τίποτε επίγειο, μόνο στον Κύριο. Ξένοι και παρεπίδημοι είμαστε στη γη και γι’ αυτό πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε πάντοτε έτοιμοι για τη διάβασή μας στην αιωνιότητα. Δεν γνωρίζουμε την ημέρα και την ώρα του θανάτου μας. Είναι γραμμένο: «Όπου θα σε βρω, εκεί και θα σε κρίνω». Για να μην απελπιζόμαστε, πρέπει πάντοτε να είμαστε στις θλίψεις. Οι θλίψεις είναι η θύρα για τη Βασιλεία των Ουρανών. Όπως η μέρα εναλλάσσεται με τη νύχτα, έτσι και στη ζωή μας εναλλάσσονται θλίψεις και χαρές. Πράγματι, δεν συμβαίνουν πάντοτε χαρές ή πάντοτε θλίψεις. Αναπαύσου στις χαρές, όσο δεν υπάρχουν θλίψεις. Και μετά τις  χαρές, μην τρομάξεις. Περίμενε θλίψεις και υπόμενέ τις με γενναιοψυχία. Όσες περισσότερες οι θλίψεις, τόσο περισσότερη σωτηρία. Συχνά εμείς οι ίδιοι επιδιώκουμε τις θλίψεις. Είναι καλύτερο με απλότητα καρδιάς να παραδιδόμαστε στο θέλημα του Θεού, ενώ είναι δύσκολο να σηκώνουμε κάποιον σταυρό που μόνοι μας επιδιώξαμε. Πολύ συχνά ο Κύριος μας στέλνει θλίψεις εξ αιτίας των αμαρτιών μας, αλλά αμέσως ελεεί κάθε ψυχή που μετανοεί. Θλίψεις συμβαίνουν και στους δικαίους: «Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων και εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος». Δια των θλίψεων ο Κύριος παιδαγωγεί τον άνθρωπο για την αιώνια ζωή. Δια των θλίψεων και των δυσκολιών αποκτάται το έλεος, η ευδοκία και η χάρις του Θεού. Δεν ριζώνει η Χάρις του Θεού εκεί όπου υπάρχουν γέλια, πολυτέλεια, φλυαρίες, αργολογία, οκνηρία, εχθρότητα, φθόνος, κακολογία και οι υπόλοιπες συνηθισμένες αδυναμίες.

Ο στάρετς, ζώντας ο ίδιος σε συνεχείς θλίψεις και συμφορές, προσπαθούσε να παρηγορήσει πάνω απ’ όλα τους θλιμμένους και τους αρρώστους . Παρόλο που τα πνευματικά του τέκνα ζούσαν σε διάφορες πόλεις και χωριά, τους έστελνε κάτι να τους παρηγορήσει: ένα λόγο χαιρετισμού και παραινέσεως, ή πρόσφορο, άγιο έλαιο, ή κάποιο δωράκι ή ένα χαρτί με κάποια προσευχή, ή στίχους πνευματικούς. Κάποτε είπε σε κάποιον απεσταλμένο του:
-      Παρηγορήστε ιδιαιτέρως την Αναστασία.
Πραγματικά, αυτό τον καιρό με καρδιά σφιγμένη θλιβόταν η Αναστασία, ένα πνευματικό του τέκνο. Δεν υπήρχε κανείς για να στείλει κάποιο μήνυμα, ένα σημείωμα στο  Γέροντά της, και να του φανερώσει τη λύπη της. Είχε φθάσει στην απελπισία˙ δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη θλίψη της. Και ξαφνικά , με κάποιον τυχαίο άνθρωπο, λαμβάνει από το στάρετς ένα δωράκι κι ένα μεγάλο ποίημα:

Ω  αγαπητή μου, μη τρομάζεις
απ’ τα βάσανα και τις στερήσεις.
Μη φοβάσαι αυτά τα μανιασμένα κύματα.
Μην τρομάζεις, όταν οι τρικυμίες
των καθημερινών αμφιβολιών
τσακίζουν το μονόξυλό σου.

Κάμποσες φορές με δάκρυα χαράς διάβασε και ξαναδιάβασε αυτούς τους στίχους . Μέσα στην καρδιά της έπνευσε ειρήνη, οι σκέψεις της άλλαξαν , η θλίψη εξαφανίστηκε και ο σταυρός της ζωής της της φάνηκε πολύ ελαφρός.


Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ


Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Ομιλία για το πώς πρέπει να αναπτύσσονται οι χριστιανοί


Ομιλία
Για το πώς πρέπει να αναπτύσσονται οι χριστιανοί
ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα,
ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός
(Εφεσίους 4, 15 )

Αδελφοί μου, στα λόγια αυτά περιέχονται όλα όσα ζητούνται από εμάς, στη διάρκεια της επίγειας διαδρομής μας: Να παραμείνουμε στην αλήθεια της Πίστεώς μας και να ζούμε εν αγάπη! Η αλήθεια αποκαλύπτεται από τον Κύριο Ιησού Χριστό˙ και το παράδειγμα της αγάπης  δίνεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν μπορεί κανείς να φθάσει στην αλήθεια δι’ άλλης οδού παρά δια του Χριστού ούτε να βρει μακριά απ’ Αυτόν υπόδειγμα αληθινής αγάπης.
Ο απόστολος Παύλος , βλέποντας τη μόνη αυτή αληθινή οδό προς το φως και την σωτηρία, εν μέσω της συγχύσεως πολλών άλλων παραπλανητικών οδών, μας υπενθυμίζει : ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ( Εφεσίους 4, 14 ) . Μόνον ο Θεός μπορεί να αποκαλύψει την αλήθεια και μόνο ο Θεός μπορεί να δείξει την αληθινή αγάπη! Ένας άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει περισσότερα από κάποιον άλλον, αλλά μόνον ο Θεός μπορεί ν’ αποκαλύψει την αλήθεια. Οι σκέψεις έρχονται στον άνθρωπο σαν τον άνεμο και οι ψευδαισθήσεις μπορεί να του φαίνονται αληθινές. Ένας άνθρωπος φρενοπατώμενος και παραπλανημένος από τις ίδιες τις σκέψεις του μπορεί να πλανήσει στη συνέχεια έναν άλλον άνθρωπο. Μα η αλήθεια βρίσκεται στον Θεό και είναι του Θεού!
Αδελφοί, ο Χριστός είναι όλη η αλήθεια μας και όλη η αγάπη μας. Όταν σκεπτόμαστε τον Χριστό, σκεπτόμαστε την αλήθεια. Όταν ενεργούμε κατά Χριστόν, ενεργούμε ορθά. Όταν αγαπάμε τον Χριστό, αγαπούμε την ίδια την αγάπη. Δια του Χριστού ζούμε, δια του Χριστού αναπτυσσόμαστε, δια του Χριστού γινόμαστε αθάνατοι και δοξαζόμαστε. Εκείνος είναι η κεφαλή μας – όχι απλώς κατ’ όνομα , η συμβολική κεφαλή μιας ομάδας ανθρώπων, αλλά η πραγματική Κεφαλή ενός ζωντανού Σώματος (σ.τ.μ. της Εκκλησίας), του οποίου είμαστε μέλη . Ενστερνιζόμενοι την αλήθεια και την αγάπη εμπράκτως, αξιωνόμαστε να κατοικούμε αιωνίως στο  Σώμα του Χριστού.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Συ, η όντως αλήθειά μας και η πιο δυνατή αγάπη μας, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, δέξου μας εντός Σου.
Σοί πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.


Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Γέροντα, πού οφείλεται ή μελαγχολία πού έρχεται πολλές φορές στήν ψυχή;

Γέροντα, πού οφείλεται ή μελαγχολία πού έρχεται πολλές φορές στήν ψυχή;
- Ή μελ
αγχολία καί τό πλάκωμα τής ψυχής οφείλονται
συνήθως σέ τύψεις άπό ευαισθησία, καί τότε ό άνθρωπος χρειάζεται νά έξομολογηθή, γιά νά μπόρεση νά βοηθηθή άπό τόν πνευματικό. Γιατί, άν είναι ευαίσθητος, μπορεί τό σφάλμα πού έκανε νά είναι πολύ μικρό, άλλά ό εχθρός διάβολος νά τό μεγαλοποιή νά του τό δείχνη μέ μικροσκόπιο, γιά νά τόν ρίξη στήν απελπισία καί να τόν άχρηστέψη. Μπορεί νά του πή λ.χ. ότι τάχα στενοχώρησε πολύ τούς άλλους, ότι τούς δυσκόλεψε κ.λπ., και νά τόν κάνη νά στενοχωριέται πιό πολύ άπό όσο αντέχει. Αφού ενδιαφέρεται ό διάβολος, γιατί δέν πηγαίνει νά πειράξη τήν συνείδηση ενός αναίσθητου άνθρωπου; Άλλά τόν αναίσθητο τόν κάνει νά θεωρή μηδαμινό ένα μεγάλο σφάλμα του, γιά νά μήν έρθη σέ συναίσθηση.
Πρέπει ό άνθρωπος νά γνωρίση τόν εαυτό του όπως είναι, καί όχι όπως τόν παρουσιάζει ό εχθρός διάβολος, διότι αυτός ενδιαφέρεται γιά τό κακό μας. Ποτέ νά μήν απελπίζεται, αρκεί νά μετανοή, γιατί καί οί αμαρτίες του είναι λιγώτερες άπό τού διαβόλου καί ελαφρυντικά έχει, επειδή πλάσθηκε άπό χώμα καί άπό απροσεξία γλίστρησε καί λασπώθηκε. Γιά νά γίνη σωστός αγώνας, πρέπει νά γυρίζουμε τήν ρόδα αντίθετα άπό εκεί πού τήν γυρίζει ό διάβολος. Άν μας λέη ότι είμαστε κάτι, νά καλλιεργούμε τήν αύτομεμψία. Άν μας λέη ότι δέν είμαστε τίποτε, νά λέμε: Ό Θεός θά μέ έλεήση. Έτσι άπλά άν κινήται ό άνθρωπος, μέ εμπιστοσύνη καί ελπίδα στον Θεό, μπαίνει στήν ζωή του ή μετάνοια, ή ταπείνωση, καί ανεβαίνει σέ πνευματικά ύψη.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ !

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  19 ΙΟΥΝ 2012 +

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Εἰ ὑπομένομεν


Εἰ ὑπομένομεν
( Β΄ Τιμ. β,΄12 )

«Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν» ( Ιακ. Α΄, 2-3 ) .

Με έχει πολλές φορές προβληματίσει το χωρίο αυτό του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Μας προτρέπει να έχουμε χαρά όταν αντιμετωπίζουμε πολλές δοκιμασίες! Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Εμείς οι άνθρωποι θέλουμε τη χαρά, θέλουμε την ευκολία, νοσταλγούμε την ευτυχία και ηρεμία της ζωής. Δεν αγαπάμε τις περιπέτειες, δεν αγαπάμε τα βάσανα, δεν αγαπάμε τις δυσκολίες, πολύ περισσότερο δεν αγαπάμε τις θλίψεις και τις δοκιμασίες της ζωής. Τα αγκάθια μας είναι μισητά. Τα λουλούδια μας είναι ευχάριστα. Η υγεία μας ευφραίνει. Δεν θέλουμε ποτέ την αρρώστια. Η άνεση, η οικονομική μας ευχαριστεί . Δεν αγαπάμε τη φτώχεια και τη στέρηση. Τα ευχάριστα γεγονότα μας αρέσουν και ποτέ δεν θέλουμε δυσάρεστες και θλιβερές περιπτώσεις στην πορεία της ζωής μας. Γι’ αυτό και η προτροπή αυτή του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου να δοκιμάζουμε χαρά όταν πέσουμε σε πολλούς πειρασμούς , μας είναι αρκετά δύσκολη. Δεν είναι καθόλου αρεστή στη φύση μας.
Όμως η προτροπή αυτή δεν είναι απλούς ανθρώπινος λόγος, δεν είναι απλή ανθρώπινη φιλολογία. Είναι λόγος θεόπνευστος. Η επιστολή του Ιακώβου είναι βιβλίο της Αγίας Γραφής. Έχει συμπεριληφθεί στα κείμενα που γράφτηκαν με την επίπνοια του Παναγίου Πνεύματος. Ως εκ τούτου είναι λόγος αξιοπρόσεκτος. Δεν μπορούμε να τον παραθεωρήσουμε.
Αδελφέ μου, η πορεία της ζωής μας δεν είναι πάντοτε όπως τη θέλουμε εμείς. Το είπε σαφώς ο Κύριος ότι, αν θέλουμε να έχουμε πνευματικές αναβάσεις και κατάκτηση αρετής, θα ακολουθήσουμε όχι τον πλατύ δρόμο, αλλά το στενωπό και τεθλιμμένο.
Ο πλατύς και εύκολος δρόμος με τις ανέσεις, τις πολλές ευκολίες, τις απολαύσεις και ηδονές της ζωής , δεν οδηγεί πάντοτε στην αληθινή ζωή. Εάν αυτές οι ανέσεις και οι ηδονές είναι αντίθετες προς το θέλημα του Θεού , τότε οδηγούν αναποφεύκτως στο θάνατο και την απώλεια.
Η στενωπός , η «στενή και τεθλιμμένη οδός» ( Ματθ. ζ΄, 14 ) , με την υπερνίκηση των πειρασμών και των αντιθέσεων της ζωής, με την χαλιναγώγηση των ατάκτων ορμών του σώματος, με την ηρωική και υπομονητική αντιμετώπιση των δυσκολιών του βίου, οδηγεί στην πραγματική ζωή.
Η γη, είτε το θέλουμε, είτε όχι, στην πραγματικότητα είναι το δοκιμαστήριο, είναι το στάδιο, είναι ο τόπος των πνευματικών αγωνισμάτων. Είναι ο τόπος των πνευματικών αγωνισμάτων. Είναι ο τόπος που δίνουμε εξετάσεις για να πάρουμε το βραβείο της πνευματικής νίκης. Είναι το πέρασμά μας από τη ζωή , το προσωρινό πέρασμα. Γιατί η παντοτινή ζωή, η χωρίς τέρμα, είναι η πέραν του τάφου. Δεν πλαστήκαμε για τη γη, αλλά για τον Ουρανό. Γι’ αυτό και μας συμφέρει να υπάρχουν αγκάθια στη ζωή, δυσκολίες και περιπέτειες, για να μην επαναπαυόμεθα και ξεχνάμε την αιώνια πατρίδα μας, τη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτή την αλήθεια τονίζουν τα λόγια του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου που θέσαμε σαν προμετωπίδα των σκέψεών μας.
Τα φάρμακα πολλές φορές είναι πικρά. Όμως είναι απαραίτητα για την καταπολέμηση τη αρρώστιας. Και οι δοκιμασίες και οι θλίψεις της ζωής είναι πικρές. Μας βοηθούν όμως να αφυπνιστούμε πνευματικά και να επωφεληθούμε, να αποκολληθούμε από τα πρόσκαιρα και τα φθαρτά.
Οι δοκιμασίες και οι περιπέτειες της ζωής μας δοκιμάζουν στη μεγάλη αρετή της υπομονής, που είναι κατά τον άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο «δοκίμιον της πίστεως». Ο βαθμός της υπομονής μας δείχνει και την πνευματική μας ποιότητα και την πιστότητα μας στην Πρόνοια του Πανάγαθου Θεού.
Να κάνουμε τον ευσεβή και να φαινόμεθα ευσεβείς όταν όλα πηγαίνουν καλά και δεν έχουμε καμία δυσκολία στην πορεία της ζωής είναι κάπως εύκολο. Να είμαστε όμως γνησίως ευσεβείς, με ακεραιότητα και πιστότητα, όταν δοκιμάζουμε πόνους και αντιθέσεις, όταν δερόμεθα από δοκιμασίες και θλίψεις, είναι πολύ δύσκολο. Τότε όμως φαίνεται η πραγματική πιστότητα μας. Ο χρυσός δοκιμάζεται στη φωτιά- και ο αληθινά πιστός άνθρωπος φαίνεται στις δοκιμασίες και θλίψεις της ζωής. Εκεί φαίνεται ο χαρακτήρας, εκεί φαίνεται η υπακοή στο θέλημα του Θεού , εκεί φαίνεται η αγάπη στον Θεό, εκεί φαίνεται η γνησιότητα της αρετής.
Όλοι οι Άγιοι πέρασαν πολλές θλίψεις και δοκιμασίες για να φθάσουν στα ύψη της αγιότητος στα οποία έφθασαν. «Διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» ( Πραξ. Ιδ΄, 22 ) , λέγει ο λόγος του Θεού.
Μας συμφέρουν αδελφέ, οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες στη ζωή. Δεν μας αρέσουν, το γνωρίζω πολύ καλά. Όμως μας συμφέρουν. Μας αφυπνίζουν πνευματικά και μας βοηθούν, εάν διαθέτουμε πραγματική πίστη στον Θεό, να πορευθούμε σε ένα πνευματικότερο δρόμο. Μας το φωνάζει και ο λόγος του Θεού: «Παιδεία Κυρίου Κυρίου ἀνοίγει μου τὰ ὦτα» ( Ης. ν΄,5 ) . Δηλαδή, οι δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μου, ανοίγουν τα αυτιά μου στη φωνή της αλήθειας και δεν με αφήνουν στον ύπνο της πνευματικής αδιαφορίας.
Η υπομονή μας, χωρίς γογγυσμούς και χωρίς αγανάκτηση στις δυσκολίες της ζωής, είναι λιβανωτός που ανεβαίνει στον θρόνο του Θεού. Ο Λάζαρος της γνωστής παραβολής με την υπομονή του κέρδισε τον Ουρανό. Ο Ιώβ της βιβλικής διηγήσεως της Παλαιάς Διαθήκης με την υπομονή του έγινε αιώνιο υπόδειγμα πιστότητας στον Θεό.
Η υπομονή στις θλίψεις και στις δοκιμασίες της ζωής ελκύει το έλεος του Θεού, σβήνει αμαστίες, κάνει τον άνθρωπο αρεστό στον Θεό, εξαγοράζει τη Βασιλεία των Ουρανών.
Αδελφέ μου , εύχομαι να μην έχεις δυσκολίες , θλίψεις και δοκιμασίες στη ζωή. Εάν όμως ο Πανάγαθος Θεός επιτρέπει να δοκιμάζεις πόνους, να έχεις προβλήματα και αντιθέσεις, μην κάμπτεσαι, μη λιποψυχείς, μη δειλιάς. Μην αφήσεις ποτέ αγανάκτηση και ανυπομονησία να κυριεύσουν τη ζωή σου. Δείξε καρτερία και υπομονή. Γονάτισε και προσευχήσου. Και «υπόμεινον τον Κύριον» ( Ψαλμ. Αστ΄, 34 ). Θα σε βραβεύσει ο Θεός. Θα δεχθεί την υπομονή σου ως μαρτύριο. Θα σε αμείψει πλουσιοπάροχα.
Μην λησμονείς ποτέ τον θεόπνευστο λόγο: «τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν•» ( Ιακ. α΄,3 ). Ο βαθμός της υπομονής μας δείχνει τη πιστότητα μας στον Θεό. Με την υπομονή μας ελκύουμε την αγάπη του Θεού και το έλεός Του, τα οποία είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός της ζωής.



Από το βιβλίο : «Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς
Καλλινίκου Καρούσου
Για σένα που πονάς»
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Αθήναι 2011

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Τω τον φόρον τον φόρον”, λέει η Γραφή ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Τω τον φόρον τον φόρον…”
- Γέροντα, όταν αγοράζουμε κάτι για το Μοναστήρι, μερικοί δεν δέχονται να μας κόψουν τιμολόγιο. Τι να κάνουμε;

- Τιμολόγια να σας κόβουν πάντοτε και εσείς να κόψετε τις απαιτήσεις σας. Να περιορίσετε τις ανάγκες σ
ας και να φτιάχνετε μόνον ό,τι είναι απαραίτητο. Εγώ έτσι θα έκανα. Θα τα στείλη ο Θεός. Αν εμείς οι μοναχοί ζητάμε να μη μας κόβουν τιμολόγια, κάνουμε και τους άλλους να αμαρτάνουν. Λένε: “Αφού έτσι κάνουν τα Μοναστήρια…” Αν εμείς που θέλουμε να τηρήσουμε τις εντολές, κινούμαστε έτσι, ξέρετε πόσο σκανδαλίζουμε; “Τω τον φόρον τον φόρον”, λέει η Γραφή. Εγώ, όταν στέλνω γράμμα όχι με το ταχυδρομείο αλλά με άνθρωπο, πάλι βάζω τα γραμματόσημα. Οι κοσμικοί δικαιολογούν τον εαυτό τους, αλλά και τα Μοναστήρια, αν κινούνται έτσι, δεν έχουν ειλικρίνεια και πάει το Ευαγγέλιο στην άκρη… Όταν δεν δίνουμε τα υλικά πράγματα -”αν σου αφαιρέση ένας τον χιτώνα, άφησε και το ιμάτιο” (4)-, κάνουμε αρνητικό κήρυγμα και οι κοσμικοί μετά δικαιολογούν τις πτώσεις τους. Κοιτάζουν να βρουν κάτι, για να αναπαύσουν λίγο την συνείδησή τους. Να προσέχουμε, γιατί θα είμαστε αναπολόγητοι την ημέρα της Κρίσεως. Σκοπός είναι εμείς να αμυνθούμε κυρίως στα πνευματικά και όχι μόνο στα υλικά. Όταν για κάποιο λόγο δεν σας κόβουν τιμολόγια, να το θεωρήτε ζημιά πνευματική.

- Συμβαίνει καμμιά φορά, Γέροντα, να δώση κάποιος ένα μικρό ποσό ως δωρεά και να ζητήση απόδειξη για μεγαλύτερο. Τι να κάνουμε;

- Να πήτε: “Δεν κόβουμε αποδείξεις για μεγαλύτερο ποσό. Αν δεν θέλετε έτσι, να σας επιστρέψουμε τα χρήματα, μήπως κάπου αλλού μπορούν να σας εξυπηρετήσουν”. Μη σας κολλήση καμμιά τέτοια αρρώστια.

-


  Κάποιος μάστορας, Γέροντα, ζήτησε να τον απολύσουμε από την δουλειά, να μπη στο Ταμείο Ανεργίας και να συνεχίση να δουλεύη σ’ εμάς.

- Όχι, βρε παιδί, δεν είναι σωστό! Λίγη συνείδηση να έχη κανείς, δεν το κάνει αυτό! Δεν ταιριάζει σε Μοναστήρι να κάνη τέτοιο πράγμα! Προτιμότερο είναι, και ανάγκη να έχη το Μοναστήρι, να τον πληρώση διπλό μισθό, για να μην το κάνη. Τόσο βαρύ είναι! Η ευλογία φέρνει ευλογία και η αδικία φέρνει την καταστροφή. Αυτό πολύ να το προσέξετε. Ούτε να κάνετε παζάρια με τους μάστορες. Γι’ αυτό μετά γίνονται πυρκαγιές και καταστροφές στα Μοναστήρια. Ένας υπάλληλος ορκίζεται να κάνη τίμια την δουλειά του. εμείς σαν μοναχοί δεν δίνουμε έναν τέτοιο όρκο αλλά διπλό, είναι πνευματική η υπόσχεση που δίνουμε και, αν την παραβούμε, είναι διπλή η αμαρτία για μας. Προσέξτε να κρατήσετε μια ισοροπία, να υπάρχη κάτι διαφορετικό. Βλέπω μια πληγή να ωριμάζη. Θα σπάση, θα καθαρίση. Δεν δίνει την Χάρη Του ο Θεός σε λανθασμένη κατάσταση. Έτσι θα ήταν σαν να βοηθούσε τον διάβολο. Κοιτάξτε να υπάρχη ειλικρίνεια, τιμιότης. Αυτή η κατάσταση πάει σαν τον μεθυσμένο που τρικλίζει. Μπορεί να σταθή; Θα ‘ρθει η οργή του Θεού. Θα δώσουμε εξετάσεις. Πρώτη φάση, θα χωρίση το μπακίρι από το χρυσάφι. Δεύτερη φάση, θα φανή πόσων καρατιών χρυσάφι είναι ο καθένας.

Ο κόσμος κινείται στην ψευτιά. Οι άνθρωποι γίνονται ψεύτες. Έχουν φτιάξει άλλη συνείδηση. Δεν μπορώ να γίνω ψεύτης, να αλλάξω εαυτό, επειδή το απαιτεί η κοινωνία. Καλύτερα να ταλαιπωρηθώ. Θέλει προσοχή να μην μπη κανείς σ’ αυτήν την κοσμική τροχιά. Αλλά και όλο το οικονομικό σύστημα που υπάρχει σήμερα, δεν βοηθάει καθόλου. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να δηλώνουν λιγότερα κ.λπ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   18 Ι0ΥΝ   2012
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...