Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 6 Μαρτίου 2016 - Απόκρεω

apokreoΣᾶς βεβαιώνω
πὼς ἀφοῦ
δὲν τὰ κάνατε αὐτὰ
γιὰ ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς
τοὺς ἄσημους ἀδελφούς μου,
δὲν τὰ κάνατε
οὔτε γιὰ μένα.

(Ματθ. κε´ 31-46)
Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 
Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ᾿Επείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 
Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ᾿Επείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. 

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Εἶπε ὁ Κύριος· ὅταν θὰ ἔρθει ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου μὲ ὅλη του τὴ μεγαλοπρέπεια καὶ θὰ τὸν συνοδεύουν ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, θὰ καθίσει στὸν βασιλικὸ θρόνο του. Τότε θὰ συναχθοῦν μπροστά του ὅλα τὰ ἔθνη, καὶ θὰ τοὺς ξεχωρίσει ὅπως ξεχωρίζει ὁ βοσκὸς τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια. 
Τὰ πρόβατα θὰ τὰ τοποθετήσει στὰ δεξιά του καὶ τὰ κατσίκια στ᾿ ἀριστερά του. Θὰ πεῖ τότε ὁ βασιλιὰς σ᾿ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται δεξιά του·  “ἐλᾶτε, οἱ εὐλογημένοι ἀπ᾿ τὸν Πατέρα μου, κληρονομῆ-στε τὴ βασιλεία ποὺ σᾶς ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἀπ᾿ τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου. Γιατί, πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ πιῶ, ἤμουν ξένος καὶ μὲ περιμαζέψατε, γυμνὸς καὶ μὲ ντύσατε, ἄρρωστος καὶ μ᾿ ἐπισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ἤρθατε νὰ μὲ δεῖτε”. Τότε θὰ τοῦ ἀπαντήσουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ· “Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾶς καὶ σὲ θρέψαμε ἢ νὰ διψᾶς καὶ σοῦ δώσαμε νὰ πιεῖς; Πότε σὲ εἴδαμε ξένον καὶ σὲ περιμαζέψαμε ἢ γυμνὸν καὶ σὲ ντύσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστον ἢ φυλακισμένον καὶ ἤρθαμε νὰ σὲ ἐπισκεφθοῦμε;” Τότε θὰ τοὺς ἀπαντήσει ὁ βασιλιάς· “σᾶς βεβαιώνω πὼς ἀφοῦ τὰ κάνατε αὐτὰ γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἄσημους ἀδελφούς μου, τὰ κάνατε γιὰ μένα”.
  ῞Υστερα θὰ πεῖ καὶ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται ἀριστερά του· “φύγετε ἀπὸ μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στὴν αἰώνια φωτιά, ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὸν διάβολο καὶ τοὺς δικούς του. Γιατί, πείνασα καὶ δὲν μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ δὲν μοῦ δώσατε νὰ πιῶ, ἤμουν ξένος καὶ δὲν μὲ περιμαζέψατε, γυμνὸς καὶ δὲν μὲ ντύσατε, ἄρρωστος καὶ φυλακισμένος καὶ δὲν ἤρθατε νὰ μὲ δεῖτε”. Τότε θὰ τοῦ ἀπαντήσουν κι αὐτοί· “Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε πεινασμένον ἢ διψασμένον ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἄρρωστον ἢ φυλακισμένον καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;” Καὶ θὰ τοὺς ἀπαντήσει· “σᾶς βεβαιώνω πὼς ἀφοῦ δὲν τὰ κάνατε αὐτὰ γιὰ ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἄσημους ἀδελφούς μου, δὲν τὰ κάνατε οὔτε γιὰ μένα”. Αὐτοὶ λοιπὸν θὰ πᾶνε στὴν αἰώνια τιμωρία, ἐνῶ οἱ δίκαιοι στὴν αἰώνια ζωή».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ – 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
(Μτθ. κε΄, 31-46) 
«Εἶπε ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴ δόξα του καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθίση ἐπάνω σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ θὰ συναχθοῦν μπροστά του ὅλα τὰ ἔθνη, καὶ θὰ τοὺς χωρίση μεταξύ τους ὅπως χωρίζει ὁ βοσκὸς τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια, καὶ θὰ στήση τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ δεξιά του, καὶ τὰ κατσίκια ἀπὸ τὰ ἀριστερά. Τότε θὰ πῆ ὁ βασιλιὰς αὐτοὺς πού ἔβαλε στὰ δεξιά· Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατέρα μου, νὰ κληρονομήσετε τὴ βασιλεία, πού ἑτοιμάστηκε γιὰ σᾶς ἀπὸ τὴ θεμελίωση τοῦ κόσμου. Διότι πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάγω· δίψασα, καὶ μοῦ δώσατε νερὸ νὰ πιῶ· ἤμουν ξένος, καὶ μὲ συμμαζέψατε· γυμνός, καὶ μὲ ντύσατε· ἄρρωστος, καὶ μὲ ἐπισκευθήκατε· στὴ φυλακὴ ἤμουν, καὶ ἤλθατε σὲ μένα. Τότε θὰ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι σ’ αὐτὸν καὶ θὰ ποῦν· Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾶς καὶ σὲ δώσαμε ψωμί, ἢ νὰ διψᾶς καὶ σὲ δώσαμε νερό; πότε σὲ εἴδαμε ξένο καὶ σὲ συμμαζέψαμε; ἢ γυμνὸ καὶ σὲ ντύσαμε; πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστο ἢ στὴ φυλακή, καὶ ἤλθαμε σὲ σένα; Καὶ ὁ βασιλιὰς θὰ ἀποκριθῆ καὶ θὰ πῆ σ’ αὐτούς· Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἀφοῦ τὸ κάνατε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀδέλφια μου αὐτὰ ἐδῶ τὰ ἐλάχιστα, σὲ μένα τὸ κάνατε. Τότε θὰ πῆ καὶ σ’ αὐτοὺς πού τοὺς ἔβαλε στ’ ἀριστερά· φύγετε ἀπὸ μένα, οἱ καταραμένοι, στὴ φωτιὰ τὴν αἰώνια, πού εἶναι ἑτοιμασμένη γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του. Διότιπείνασα, καὶ δὲν μοῦ δώσατε νὰ φάγω· δίψασα, καὶ δὲν μοῦ δώσατε νερὸ νὰ πιῶ· Ξένος ἤμουν, καὶ δὲν μὲ συμμαζέψατε· γυμνός, καὶ δὲν μὲ ντύσατε· ἄρρωστος καὶ στὴ φυλακή, καὶ δὲν μὲ ἐπισκεφθήκατε. Τότε θὰ ἀποκριθοῦν αὐτοὶ σ’ αὐτὸν καὶ θὰ ποῦν· Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾶς ἢ νὰ διψᾶς ἢ ξένο ἢ γυμνὸ ἢ ἄρρωστο ἢ στὴ φυλακή, καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε; Τότε θὰ ἀποκριθῆ σ’ αὐτοὺς καὶ θὰ πῆ· Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἀφοῦ αὐτὸ δὲν τὸ κάνατε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα ἀδέλφια μου αὐτὰ οὔτε σὲ μένα τὸ κάνατε. Καὶ θὰ πᾶνε αὐτοὶ στὴν αἰώνια κόλαση, καὶ οἱ δίκαιοι στὴν αἰώνια ζωή».
Καθαρὰ ἐδῶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς ὁμιλῆ γιὰ αἰώνια κόλαση, καὶ γιὰ αἰώνια ζωή. Καὶ τὰ δύο εἶναι αἰώνια. Μετὰ τὸ θάνατο ὁ ἄνθρωπος πάει ἢ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ χαίρεται αἰώνια μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλους τους ἁγίους γιὰ τὰ καλά του ἔργα ποῦ ἔπραξε ἐδῶ στὴ γῆ, ἢ καταδικάζεται στὴ αἰώνια κόλαση γιὰ τὶς ἀδικίες καὶ τὶς ἁμαρτίες ποῦ ἔκαμε ἐδῶ καὶ δὲν μετανόησε γι’ αὐτές.
Ἡ αἰώνια κόλαση εἶναι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, πού δὲν ἔχουν ἀγάπη· καὶ ἡ αἰώνια ζωὴ γι’ αὐτοὺς πού δείχνουν ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη τους. Ἡ ἀγάπη εἶναι ζωή· τὸ μίσος εἶναι κόλαση, τιμωρία, θάνατος. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, καὶ οἱ ἄνθρωποι ποῦ ἔχουν ἀγάπη εἶναι πάντα μὲ τὸ Θεό. Ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι λόγια, ἀλλὰ ἔκφραση ἔμπρακτης συμπόνιας πρὸς τὸ νηστικό, τὸ διψασμένο, τὸ γυμνό, τὸν ἄρρωστο, τὸ φυλακισμένο ἄνθρωπο. Αὐτὸς ποῦ ἀγαπάει στ’ ἀλήθεια συμπάσχει καὶ βοηθάει τὸν πλησίον του· τοῦ δίνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ θεραπεύση τὶς ἀνάγκες του· δὲν στέκει ἀπαθὴς στὴ φτώχεια καὶ τὴ στέρηση τοῦ συνανθρώπου του, ἀλλὰ κάνει ὅ,τι μπορεῖ γι’ αὐτὸν πού πάσχει καὶ ὑποφέρει. Ἀγάπη χωρὶς πράξη εἶναι νεκρή· δὲν ἔχει μέσα ζωὴ καὶ δὲν προσφέρει τίποτα στὸν ἄνθρωπο.
Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀγάπη καὶ βοηθάει τὸν πάσχοντα συνάνθρωπό του, βοηθάει τὸν ἴδιο τὸ Θεό· «δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν». Καὶ αὐτὸς πού δὲν ἀποστρέφει τὸ πρόσωπό του ἀπὸ τὸ φτωχό, οὔτε ὁ Θεὸς θὰ ἀποστρέψη τὸ πρόσωπο του ἀπ’ αὐτόν, λέει ὁ Τωβίτ. Ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού στέκει μὲ ἀπάθεια μπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴ στέρηση τοῦ ἀνθρώπου θὰ τιμωρηθῆ ἀπὸ τὸν Κύριο στὴν αἰώνια κόλαση, διότι δὲν βοήθησε τὸ συνάνθρωπό του, ὅταν εἶχε ἀνάγκη. Ὁ Κύριος εἶναι στὸν πλησίον μας· καὶ ὁ πλησίον μας εἶναι ὁ ἄρρωστος, ὁ γυμνός, ὁ νηστικός, ὁ φυλακισμένος. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀνάμεσά μας καὶ περιμένει τὴ δική μας ἐλεημοσύνη, γιὰ νὰ μᾶς ἐλεήση αὐτὸς μὲ τὴν αἰώνια ζωή του. Ὅποιος αὐτὸ δὲν τὸ πιστεύει καὶ δὲν τὸ ζῆ, θὰ τιμωρηθῆ στὴν αἰώνια κόλαση.
Ὅλοι μας μιὰ μέρα θὰ δώσωμε λόγο στὸ Θεὸ γιὰ ὅλες μας τὶς πράξεις, πού πράξαμε ἐπάνω δῶ στὴ γῆ, καὶ γιὰ κεῖνες ἀκόμα πού ἐμεῖς μόνο τὶς γνωρίζουμε. Κανεὶς δὲν θὰ ξεφύγη ἀπὸ τὸ μεγάλο αὐτὸ κριτήριο, πού θὰ στήση μία μέρα στὴ γῆ ἐπάνω ὁ Χριστὸς καὶ θὰ κρίνη ζωντανοὺς καὶ νεκρούς. Κριτήριο γιὰ τὸν δίκαιο καὶ ἀδέκαστο Κριτὴ θὰ εἶναι ἡ ἀγάπη μας πού δείξαμε γιὰ τὸ συνάνθρωπό μας, ὄχι μὲ λόγια, ἀλλὰ μὲ ἔργα. Στὸ πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου μᾶς εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ φτωχὸς, πού κάθε μέρα στέκει καὶ ζητᾶ τὴ δική μας βοήθεια εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Μᾶς τὸ εἶπε καθαρὰ αὐτὸ σήμερα· «ἀφοῦ αὐτὸ τὸ κάνατε σὲ ἕνα ἀπὸ τα’ ἀδέλφια μου αὐτὰ ἐδῶ τὰ ἐλάχιστα, τὸ κάνατε σ’ ἐμένα». «Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.
π. Γ.Δ.Σ. 
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Ήθελε, λέει να είναι λεύτερος...



Ένας άνδρας, ένα νησί, ένας έρωτας...
ένας κατακτητής, ένας προδότης, μια θυσία...
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, η Κύπρος του και η Βασιλική του...
Οι Άγγλοι, ο βοσκός, η φωτιά...
Δεν είχε τριανταρίσει ο Γρηγόρης σαν ονειρεύτηκε την Κύπρο του ελεύθερη...
δεν είχε τριανταρίσει σαν ερωτεύτηκε εκείνο το κορίτσι...
δεν ήθελε πολέμους ο Γρηγόρης... ήθελε να γνωρίζει λογοτέχνες, να μελέτα και να γράφει... ήθελε να παντρευτεί εκείνο το κορίτσι, ήθελε να ζήσει... μα ποιος άνθρωπος αληθινός μπορεί να ζήσει και να ερωτευτεί και να σπουδάσει σαν δεν έχει πατρίδα; Τι να τα κάνεις τα ποιήματα και τις φιλοσοφίες όταν δεν είσαι ελεύθερος... πώς να χαρείς τον έρωτα, σαν είσαι σκλαβωμένος;
Δεν ήθελε να πολεμήσει ο Γρηγόρης... να είναι ελεύθερος ήθελε... κι επειδή ήθελε να είναι ελεύθερος, τον είπαν τρομοκράτη... μα είναι τρομοκρατία να αποζητάς την ελευθερία σου; είναι έγκλημα να θέλεις τη γη σου χωρίς δεσμά; Ποιος άραγε αποφασίζει τον ήρωα και τον τρομοκράτη; ο δυνατός και η Ιστορία?... να που για τους Δυνατούς εκείνης της εποχής, ο Γρηγόρης ήταν τρομοκράτης... μα η Ιστορία αποφάσισε: ο Γρηγόρης είναι ήρωας... και η Κύπρος το αποφάσισε: ο Γρηγόρης είναι εδώ...
Ήθελε, λέει, να είναι ελεύθερος... και η Κύπρος την επιθυμία του την έκανε σύμβολο και ύμνο και προσευχή της...
1957 - 2016: 59 χρόνια μετά, η Κύπρος που αγάπησε, τον αγαπά ακόμα...
Μ. Σιδέρη



Σάββατο 19 Μαρτίου 2016, ἀπό 7 πμ ἕως 10 πμ,
θά τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία,
ἐπί τῇ μνήμῃ
τῶν Ἁγίων τῆς Οὐαλίας καί τῆς Ἰρλανδίας
πού ἑορτάζουν κατά τούς μῆνες Μάρτιο καί Ἀπρίλιο και θά τελεσθεῖ στό Ἱερόν Γυναικεῖον Ἡσυχαστήριον «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος» τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου στό Μήλεσι Ὠρωποῦ.





Θά ὑπάρχει πούλμαν στήν πλατεῖα Συντάγματος,
(ἔξω ἀπό τό Ταχυδρομεῖο).
       Ὤρα ἀναχωρήσεως 7:30 π.μ.
(Γιά κρατήσεις θέσεων ὑπεύθυνος εἶναι ὁ π. Χρυσόστομος
τηλ. 2109575475  &  6947945150)

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Εκστρατεία ενημέρωσης για την άνοια και δωρεάν τεστ μνήμης στην Λέσβο από την «ΑΠΟΣΤΟΛΗ»




·       Σε συνεργασία με την 100% ελληνική εταιρία ΜΕΓΑ.
Χαλάνδρι, 29-02-2016
 
Στην ακριτική Λέσβο, συνεχίστηκε η μεγάλη πανελλαδική εκστρατεία ενημέρωσης και πρόληψης για την άνοια, την οποία οργανώνει ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε συνεργασία με την 100% ελληνική εταιρία ΜΕΓΑ.
Κατά τη διήμερη παρουσία στην Λέσβο πραγματοποιηθήκαν δωρεάν τεστ μνήμης σε 140 ανθρώπους άνω των 60 ετών από το εξειδικευμένο προσωπικό του «Καρέλλειου – Ολοκληρωμένη Μονάδα Αντιμετώπισης Alzheimer & Συναφών Παθήσεων» στις Ιερές Μητροπόλεις Μηθύμνης και Μυτιλήνης, Ερεσσού & Πλωμαρίου. Επιπλέον, διεξήχθη ενημερωτική ομιλία σχετικά με την άνοια στη πόλη της Μυτιλήνης.
Ο Γενικός Διευθυντής της «Αποστολής» κ.Κωνσταντίνος Δήμτσας ανέφερε ότι «στόχος της εκστρατείας πρόληψης και ενημέρωσης είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου προκειμένου να επιτυγχάνεται η έγκαιρη διάγνωση της νόσου η οποία είναι αποφασιστικής σημασίας, διότι τότε οι φαρμακευτικές και μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την πορεία της νόσου και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών και των φροντιστών τους. Ο κ.Δήμτσας ευχαρίστησε επίσης τον Μητροπολίτη Μηθύμνης κ.κ.Χρυσόστομο και Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ.κ.Ιάκωβο καθώς και την εταιρεία ΜΕΓΑ για την πολύτιμη συμβολή τους στην υλοποίηση της δράσης».
Η εκστρατεία θα συνεχιστεί σε 24 πόλεις και νησιά της Ελλάδας, από ακριτικές περιοχές μέχρι μεγάλα αστικά κέντρα.

«Παραμύθι χωρίς όνομα».




Κοζάνη, 2 Μαρτίου 2016
 


Το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα σε ταινία


Η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων & Κοζάνης σας προτρέπει να παρακολουθήσετε την προβολή της ταινίας "ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ", μία παραγωγή του Πνευματικού Κέντρου "Ο Άγιος Φώτιος" της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος.
Η ταινία αποτελεί μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του ομώνυμου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα και προβάλλει τις αξίες της πίστης, της φιλοπατρίας και της συλλογικής δράσης.
Παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο με επιτυχία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και στην Κοζάνη θα προβληθεί το Σάββατο 5 Μαρτίου 2016, ώρα 7.00 μ.μ. στον κινηματογράφο "ΟΛΥΜΠΙΟΝ".

Λίγα λόγια για την Ταινία: «ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ». Η ανάσταση ενός ρημαγμένου Βασιλείου με όπλο το φιλότιμο!
Στο ευλογημένο Βασίλειο του Συνετού του Α΄ έρχεται η κατάρρευση!... Ο οκνηρός Βασιλιάς κοιμάται, ο πονηρός Αρχικαγκελλάριος ʺαλωνίζειʺ, ο θρασύδειλος Δικαστής θα φτάσει μέχρι τα άκρα, ο λαός ένοχα αδρανεί!...  Το κακό φαίνεται να κυριαρχεί· το καλό όμως προχωρεί μυστικά και αθόρυβα!...
 Έτσι, ενώ οι διαπλεκόμενοι κινούνται στα σκοτεινά συσσωρεύοντας άπληστα πλούτη στο θησαυροφυλάκιό τους, κάποιος άλλος καιροφυλακτεί και συσσωρεύει όχι για τον εαυτό του! Οι κακοί δεν θα του το συγχωρήσουν ποτέ!...
 Εν τω μεταξύ ο γείτονας θείος Βασιλιάς επιβουλεύεται, προσβάλλει και επιτίθεται...
 Το πικραμένο Βασιλόπουλο αίρεται στο ύψος των στιγμών· με την ευαισθησία του, με την προσήλωση στην αλήθεια και το Δίκαιο, με πίστη στον Θεό, και με την ανεκτίμητη βοήθεια και συμπαράσταση της αδελφής του Ειρηνούλας, θα κατορθώσει να ξυπνήσει το φιλότιμο του λαού!...
 Την πρώτη κινηματογραφική εκδοχή του συναρπαστικού μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα πραγματοποιεί το Πνευματικό Κέντρο ʺΟ ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣʺ της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους.
 Σκηνοθεσία: Κώστας Καλπατζίδης, σενάριο: Αρχιμ. Παύλος Ντούρος, Μουσική: Διομήδης Βλαχόπουλος, Κοστούμια: Αναστασία Κατέλη, Ελένη Μιχαηλίδου, Bοηθός σκηνοθέτου: Καλλιόπη Βαφειάδου.
Διαρκεί 2 ώρες και συμμετέχουν 60 ερασιτέχνες ηθοποιοί και 125 κομπάρσοι.
Μετά το λαμπρό ξεκίνημα στην Κατερίνη ακολούθησαν με επιτυχία: Θεσσαλονίκη και Σέρρες - όπου θα ξαναπροβληθεί προσεχώς! - Βέροια, Κομοτηνή και τώρα Κοζάνη.
Το Σάββατο 5 Μαρτίου, στις 7 μ.μ., στον κιν/φο "ΟΛΥΜΠΙΟΝ", με πολύ προσιτό εισιτήριο.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς Ημερομηνία εορτής: 02/03/2016


Βιογραφία
Ο Αγιος Νικόλαος γεννήθηκε στη Νάξο το 1851 μ.Χ., από τον Ιωάννη και την Αυγουστίνα, το γένος Μελισσουργού. Οι ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου.
Από την παιδική του ηλικία εξέφρασε την έφεση και την αγάπη του προς τα ιερά και τα όσια. Ήταν φιλακόλουθος και διακονούσε πάντοτε στο ιερό τον παππού του ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό. Προορισμένος από τον Θεό να γίνει λειτουργός των Αγίων Μυστηρίων Αυτού μετείχε αδιάλειπτα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας με νηστεία, προσευχή και αγρυπνία.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του ήλθε με την μητέρα του και την αδελφή του στην Αθήνα, όπου έγινε προστάτης αυτών. Ενυμφεύθηκε, εχήρευσε όμως νωρίς. Η πρεσβυτέρα του απεβίωσε μόλις γεννήθηκε το παιδί τους, ο Γιαννάκης, που το μεγάλωσε μόνος.
Ο Κύριος δεν εβράδυνε να τον αναδείξει λειτουργό της Εκκλησίας Του και τον κατέστησε εύθετο και εύχρηστο στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Χειροτονείται διάκονος στις 28 Ιουλίου του 1879 μ.Χ., στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας, και μετά από πέντε χρόνια, στις 2 Μαρτίου 1884 μ.Χ., χειροτονείται Πρεσβύτερος στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, στο Μοναστηράκι. Διακονεί στο ιερό θυσιαστήριο επί 50 χρόνια περίπου (1884 - 1932 μ.Χ.), στους ναούς και του Αγίου Παντελεήμονος, κοντά στον Ιλισσό ποταμό, και της ακόμη πτωχότερης και απόμερης τότε Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του λεγομένου «Κυνηγού», στη σημερινή οδό Βουλιαγμένης. Διακρίθηκε ως ο λειτουργικότερος ιερεύς, άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή υπήρξε και αναδείχθηκε συνεχής διακονία του Θυσιαστηρίου. Από «φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός» παρέμενε στο ναό. Ήταν αφιλάργυρος κατά τον τρόπο και πλήρης έργων αγαθών και ελεημοσύνης. Του αρκούσε για τροφή λίγο ψωμί και λίγα χόρτα, τα οποία συνέλεγε ο ίδιος, και κάποιες φορές, λίγο γάλα που του πρόσφεραν βοσκοί στην ερημική τότε περιοχή της ενορίας του. Αλησμόνητες παρέμειναν οι αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε στο ναό του Αγίου Ελισσαίου Αθηνών. Αναφέρονται και μαρτυρίες παιδιών, ότι τον έβλεπαν κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μεταρσιωμένο να στέκεται υπεράνω της γης. Μαρτυρίες δε περιφανών λογίων, όπως του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρου Μωραϊτίδου, που έψαλλαν στις αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε, εξαίρουν τη σπάνια και αγία ιερατική αυτού προσωπικότητα.
Ο παπα- Νικόλας, ο λεγόμενος «απλός», ζούσε μέσα στη χαρά της Θείας Ευχαριστίας, την οποία τελούσε ανελλιπώς κάθε ημέρα, όπως την όριζαν οι λειτουργικοί κανόνες, και την παρέτεινε επί πολλές ώρες, για να έχει την πνευματική της απόλαυση. Πάντα ανταποκρινόταν στο γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα και ετελούσε πανηγυρικά το Μυστήριο της ελεύσεως και παρουσίας του Αναστημένου Κυρίου, που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, όπως τότε στο Μυστικό Δείπνο. Η χαρά της Αναστάσεως, που βρίσκεται στην καρδιά της Ευχαριστίας, γινόταν οντολογική αναψυχή και αγαλλίαση στον φλεγόμενο από θεία Αγάπη Γέροντα. Η μέθεξή του στην πασχάλια χαρά τον συνέπαιρνε. Δεν ήταν γι αυτόν ένα απλό εφημερικό καθήκον. Πρόφαση ήταν το επί ώρες παρατεινόμενο μνημόσυνο των ζωντανών και των κοιμηθέντων, από τον όγκο των σημειωμάτων που κρατούσε πάντα σ' ένα δισάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να διακόψει ποτέ τη χαρά της Τράπεζας της Ευχαριστίας, τη θέα του Αναστημένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.
Ο αείμνηστος Γέροντας, αφού έφθασε στα 82 του χρόνια και έδωσε πρωτοφανή στον αιώνα μας μαρτυρία ουρανίων χαρισμάτων, οσιότητος, ταπεινώσεως, απλότητος, διακρίσεως, ελεημοσύνης, ασκήσεως και κατά Θεόν σοφίας, αφού εστάθηκε ο μοναδικός προστάτης χιλιάδων ορφανών και πτωχών και έφθασε στο ύψος θείας τελειότητος, εκοιμήθηκε οσίως εν ειρήνη το 1932 μ.Χ. και τον έθαψαν μπροστά στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού.
Στις 29 Αυγούστου του 1992, τα ιερώτατα και θαυματουργά Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα, που σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού αυτού Ναού.
Η Αγία μας Εκκλησία ανεκήρυξε και επισήμως ως άγιο τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά κατά την 135 η Συνοδική Περίοδο (1991 - 1992 μ.Χ.)

Ιερώνυμος: Έκκληση να πάψουν οι άνθρωποι να ξεριζώνονται από τις εστίες τους

Πρωτοβουλίες της Ιεράς Συνόδου


Ιερώνυμος: Έκκληση να πάψουν οι άνθρωποι να ξεριζώνονται από τις εστίες τους
Αθήνα
Εκκληση να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία απευθύνουν με ανακοίνωσή τους ο Αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυμος και οι μητροπολίτες-μέλη της Ιεράς Συνόδου.
Ταυτόχρονα, όπως τονίζεται, η Εκκλησία θα συνεχίζει να πράττει το καθήκον της στηρίζοντας τους πρόσφυγες σημειώνοντας όμως ότι χρειάζεται ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Συγκεκριμένα η Ιερά Σύνοδος σημειώνει ότι «παρακολουθούσα με θλίψη τα ατελείωτα καραβάνια προσφύγων, τα οποία κατακλύζουν τη μικρή μας χώρα, επιθυμεί να απευθύνει έκκληση σε κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως, ώστε αφ' ενός μεν να σταματήσει ο αδελφοκτόνος πόλεμος στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, να πάψουν οι άνθρωποι να ξεριζώνονται από τις εστίες τους, αλλά και να υποστηριχθούν οι ήδη πρόσφυγες στην ανακούφιση του πόνου τους».
Την έκκλησή της αυτή η Ιερά Σύνοδος την συγκεκριμενοποιεί με σαφείς επιστολές προς τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και Αρχηγούς Εκκλησιών ώστε «από κοινού άνθρωποι με αρμοδιότητα αλλά και κοινωνική επιρροή, να εργασθούν για την επίλυση του μεγαλύτερου προβλήματος που δημιουργήθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».

Ακόμη δηλώνεται ότι «η Εκκλησία της Ελλάδος θέλει υπευθύνως να καταθέσει την πρόθεσή της να συνεχίσει να βοηθά συντελώντας στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Το έπραξε συνειδητά σε όλη τη δισχιλιετή πορεία της, το πράττει και σήμερα, και θα συνεχίσει να το πράττει όσο οι περιορισμένοι πόροι της και η μεγάλη καρδιά του λαού μας το επιτρέπουν».
Δηλώνει, όμως, ότι «κατανοούσα τη σχετική θέση της Ελληνικής Πολιτείας, θεωρεί πως το προσφυγικό πρόβλημα δεν μπορεί η μικρή μας πατρίδα, όσο φιλόξενη και αν είναι, να το αντιμετωπίσει μόνη. Για τον λόγο αυτό, απαραίτητη είναι η επίδειξη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς τη χώρα μας, πρώτιστα με την επανεξέταση των αποφάσεων για φράκτες αλλά και με ουσιαστικές προσπάθειες για ανάσχεση των προσφυγικών ροών».

Μαρία Αντωνιάδου
Newsroom ΔΟΛ

Αν το παλέψεις ,όπου και να πας θα ναι παράδεισος...


Χειμώνας βαρύς.Σαρακοστή στον Άθω .Ο Θανασός είχε ξεμείνει στο κελλί  του γερο Κοσμά αφού το χιόνι είχε αποκλείσει τα μονοπάτια.Κλειστός ο δρόμος για τα μοναστήρια και η θάλασσα κάτω δεν ησύχαζε.Τα μοναστήρια άλλωστε ήτανε και μακριά και δεν είχε τρόπο να φύγει.
-Μη χολοσκάς .Θα μείνεις στο κελλί ,του είπε ο γέροντας Κοσμάς όλο αρχοντιά .Κουκιά έχουμε ,ξύλα για το τζάκι έχουμε ,νάναι καλά ο γερο Τιμόθεος που μας οικονόμησε νωρίς κούτσουρα .Και είναι ελιά που καίει όμορφα.

Σαν να κατάλαβε ο Θανασός τώρα στα σοβαρά τι του έλεγε ο γερο Κοσμάς και πήρε να το χαρεί.Κι όσοι θα του λέγανε γιατί άργησε να γυρίσει από τον Άθωνα,την είχε την δικαιολογία έτοιμη κι αληθινή.Ήθελα εγώ.... αλλά το χιόνι μας απέκλεισε..
Για φαντάσου, μονολογούσε  χωρίς καυμούς, χωρίς το ζόρι της φαμίλιας του, χωρίς τη φωνή του αφεντικού,χωρίς τη οργή στη στραβοτιμονιά του απέναντι,χωρίς τα βάσανα της ζωής ετούτης.Χρόνια το δούλευε στο μυαλό του και το ομολογούσε ανάμεσα στο χωρατό και το σοβαρό του.
-Εσείς γέροντα  έλεγε στον γερο Κοσμά ζείτε στον Παράδεισο ενώ εμείς εκεί μέσα και να θες να αγιάσεις δεν σ αφήνουνε.
Και να που γίνεται μερικές φορές σαν να ακούει ο Θεός δυό φορές και  του γίνεται το χατήρι του ανθρώπου.Χωρίς να το μετρήσει και βρίσκεται ίδιος καλόγερος στον Άθω στο καλύβι του γέρο Κοσμά που δεν αγαπούσε και πολύ τις βολές και δεν είχε μήτε ρεύμα,μήτε τηλέφωνο .Μια στέρνα είχε μοναχά στο κελλί και κάθε πρωί έβγαζε λίγο νερό για τη λάτρα του .
-Είμαι στον παράδεισο.!!! μονολογούσε ο Θανασός.
Πήγαινε και ερχότανε και η χαρά του δεν έλεγε να ησυχάσει..
΄-Ελα παιδί μου θα κάνουμε τις ώρες και τον εσπερινό .Ήτανε βλέπεις Σαρακοστή και οι ακολουθίες ήτανε πολλές.
-Μετά χαράς έκανε ο Θανασός..
Πήρε να διαβάζει ο γερο Κοσμάς διάβαζε διάβαζε και τελειωμό δεν είχε....
Το μυαλό του Θανασσού πήρε να ταξιδεύει...
Μετά ο γέροντας λέει στο Θανασσό.
- Είναι Σαρακοστή  παιδί μου έχουμε μονοτράπεζο και αλάδωτο...
-Κι αλάδωτο ; επανέλαβε ο Θανασσός ...
Φάγανε κάτι παξιμάδια που του φανήκανε παντεσπάνι του Θανασσού και χαλβά Μακεδονίτικο που του χε φέρει κάποιος προσκυνητής από τη Θεσσαλονίκη..
Πήρε να βράζει ο Θανασσός....
-Να πάς αν είναι ευλογημένο να φέρεις από το πηγάδι νερό του λέει ο γέροντας
Τρέχει  με τον κουβά ο Θανασός να τραβήξει νερό.Μα στη βιάση του δεν δένει καλά την τριχιά και ο κουβάς βρέθηκε μέσα στο πηγάδι.
Φωνές ,φασαρία ,θυμός ,νεύρα κι όλα μαζί.....
Τα άκουσε από το καλύβι ο γερο Κοσμάς και νόμιζε ότι κάτι του συνέβη.
-Τι έπαθες παιδί μου ποιος σε πείραξε ;
Ο Θανασός όμοια σαλεμένος κόκκινος από την αναποδιά δεν μιλιότανε
-Κι εδώ αναποδιές...... κι εδώ δυσκολίες.... κι εδώ ο πειρασμός. Που θα ησυχάσω γέροντα, μέχρι που θα με κυνηγάει το θηρίο .
Τον  πήρε με τρόπο πατρικό ο γέρο Κοσμάς και τον έβαλε στο καλύβι
Κι ο Θανασός πήρε να κλαίει σαν παιδί.
-Το θηρίο παλληκάρι μου ούτε στον κόσμο μένει ούτε στο καλύβι μου δεν πατά.Κάθε τόπος παιδί μου είναι αγώνας .Δεν υπάρχει τόπος χωρίς αγώνα.Δεν υπάρχει  όμως και παράδεισος που να να ναι εδώ και να μην είναι εκεί.Το θηρίο ...πάει να πει τα πάθη, αν το κουβαλάς μέσα σου όπου και να πας θα σε φάει.Κι αν το παλέψεις ,όπου και να πας θα ναι παράδεισος...
Π.Εφραίμ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...