Ευχή άγνωστη για την ευλογία ποίμνης.

Άρθρο του π. Νεκταρίου Πέττα.

Οι ποιμενικοί Άγιοι μέσα στην μακραίωνη ιερή παράδοση θεωρούνται προστάτες των ζώων. Για αυτό το  λόγο,  εμείς οι ιερείς,  καλούμαστε από τους ποιμένες για να τελέσουμε την ιερή Ακολουθία του Αγιασμού του ύδατος. Με τις ευχές αυτές. παρακαλούμε τους ποιμενικούς αγίους να προσφέρουν ίαση και κατόπιν με το αγιασμένο νερό ραντίζουμε τις οικίες, τα ζώα αλλά και τα καταλύματά τους.

Η Εκκλησία - με τις ευχές της για όλη την κτίση- δεν θα ήταν δυνατόν να μην προσεύχεται και για τα ζώα - καθώς και για όλη τη δημιουργία Η πραγματικότητα αυτή,  προκύπτει από τις διάφορες ευχές του Ευχολογίου: ευχή «επί της μετάξης», «εις νόσους βοών» και «εις ανομβρίαν» (δηλαδή, ευχές για το μετάξι, τις ασθένειες των βοοειδών, ευχές για την πολύτιμη βροχή).

Σε κάθε περίπτωση,  η Εκκλησία, με τις ευχές του Ιερού Ευχολογίου, δέεται – επικαλούμενη τους αγίους που άλλωστε έχουν συγγράψει και συνθέσει τις ευχές αυτές-  για την καλή υγεία των ζώων και την αύξηση των καρπών της γης, προκειμένου να είναι αυτάρκης ο άνθρωπος σε υλικά αγαθά. Εξυπακούεται ότι η διασφάλιση της υπεραφθονίας δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά όπως αναφέρεται στις γραφές «ίνα περισσεύσωσιν εις παν αγαθόν» και «δοξάσωσιν», «εις μνημόσυνον του μετά ταύτα χρόνου, εις δόξαν Θεού».

Προκύπτει ρητά λοιπόν, ότι οι ευχές για τα ποίμνια προσβλέπουν στην ευεξία των ζώων για να έχει επαρκή αγαθά ο άνθρωπος και να μην υποφέρει, για να κάνει καλά έργα και τέλος, για να δοξάζεται το όνομα του Θεού. Ενδέχεται δε, η «φθόνος διαβόλου», «διαφύλαξον από πάσης φαρμακείας και επαοιδίας αιτία εξ’ αιτίας της οποίας υποφέρουν τα ζώα μπορεί να οφείλεται σε κάποια δαιμονική ενέργεια, όπως σε κάποια σημεία, αναφέρει κάποια από τις σχετικές ευχές. Αξιοσημείωτο στοιχείο αποτελεί η κατακλείδα της ευχής «εις νόσον βοών», όπου αναφέρεται: «περιφρούρησον αυτά, Κύριε δι’ αγίων αγγέλων».

Εδώ στην ορεινή Αρκαδία που ζούμε, οι περισσότεροι από τους κατοίκους της, είναι κτηνοτρόφοι. Με αφορμή και αιτία τις ανάγκες των κτηνοτρόφων της Αρκαδίας και τις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, συντάχθηκε και η νέα αυτή ευχή που παρατίθεται παρακάτω.

Εὐχή εἰς τό εὐλογῆσαι ποίμνην. Ὑπό αναγνώστου Κυριάκου Ἰ. Πανούση, ποιηθεῖσα τῇ προτροπῇ τοῦ πανοσιολογιοτάτου ἐν ἱερομονάχοις Νεκταρίου π’’ Ν. Πέττα.

Δέσποτα Κύριε Πάτερ Παντοκράτωρ, ὁ ποιμήν ὁ καλός ὁ τήν ψυχήν Σου θέμενος ὑπέρ τῶν προβάτων, ὁ ἀμνός, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, Σοῦ δεόμεθα, ἐπάκουσον τῆς δεήσεως ἡμῶν καί εὐλόγησον τήν ποίμνην τοῦ δούλου σου (δεῖνος), ὡς εὐλόγησας τά ποίμνια τοῦ δικαίου Ἰώβ. Φύλαξον, Κύριε, τήν ποίμνην ταύτην ἀπό πάσης ἐπηρείας τοῦ διαβόλου καί ἀπό φθοροποιῶν ἀνθρώπων∙ τήρησον αὐτήν μακράν πάσης νόσου.  Πρεσβείαις τῶν Ἁγίων καί δικαίων θεασαμένων Σε ἐν Βηθλεέμ ποιμένων, τῶν Ἁγίων καί πανενδόξων μαρτύρων Θεμιστοκλέους καί Σωζοντος, τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου πατρός ἡμῶν Θεοσεβίου τοῦ Ἀρσινοΐτου, τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ, καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων τῶν ἐν ὄρεσι ποίμνια ἐπιμεληθέντων. 

Ὅτι Σύ εἶ ὁ φωτισμός καί δοτήρ τῶν ἀγαθῶν, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καί Σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν σύν τῷ Ἀνάρχῳ Σου Πατρί καί τῷ Παναγίῳ καί Ἀγαθῶ καί Ζῳοποιῶ Σου Πνεύματι νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εθελοντική Αιμοδοσία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου

Προσκλητήριο εθελοντικής προσφοράς και αγάπης προς το συνάνθρωπο στην ενορία μας.

Διήμερο εθελοντικής αιμοδοσίας θα πραγματοποιηθεί το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου:

Σάββατο 24 και Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου,

ώρες 10 π.μ. - 1 μ.μ., στο Ναό μας.

Όλοι σίγουρα έχουμε πολλά άλλα και σημαντικά να προλάβουμε. Το Σαββατοκύριακο αυτό ας ανατρέψουμε τις συνηθισμένες προτεραιότητες στη ζωή μας. Ας κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας που διψούν για ζωή. Τους αδελφούς μας που περιμένουν λίγες σταγόνες ανθρωπιάς για να νικήσουν στη μάχη για τη ζωή. Μοναχικούς ανθρώπους, ξεχασμένους συχνά από συγγενείς, που ζητούν από εμάς να γίνουμε αρωγοί, να προσφέρουμε λίγο από το αίμα μας, να τους δώσουμε ζωή.

Ας γίνουμε εμείς αιτία για κάτι καλό. Ας μεταδώσουμε τη χαρά της προσφοράς και σε άλλους.

Είναι ανάγκη για τους ασθενείς. Είναι κρίσιμη ανάγκη για τις δικές μας ψυχές, για την κοινωνία μας.

Προσερχόμαστε στο διήμερο αιμοδοσίας. Εκεί θα μας υποδεχθούν η ομάδα των εθελοντών, που προετοιμάζει εδώ και ημέρες το διήμερο και μαζί τους και η ιατρική ομάδα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών, πάντα πρόθυμοι να απαντήσουν σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις και να στηρίξουν τη διάθεσή μας για προσφορά.

Σας περιμένουμε!

π. Ιωσήφ Ταγαράκης

www.koimisifalirou.gr
https://www.facebook.com/koimisifalirou

Αχιλλέως 30, 175 62 ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ
τηλ. 210 98 12 234, Φαξ 210 98 43 468

Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου 

Το σοκ της έκτρωσης ισοδύναμο του θανάτου, της απόλυσης, του χωρισμού

Σοφία Μαυραντζά , για το CNN Greece 

 Δεν είναι λίγες οι φορές που μία γυναίκα δεν γνωρίζει πώς θα προστατεύσει πλήρως τον εαυτό της από μία απρόσμενη και μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη.

Εργαζόμενη, σύντροφος, σύζυγος, φίλη και άλλοι τόσοι τίτλοι που πρέπει να υπηρετήσει πιστά μία γυναίκα, δημιουργούν αυτόματα ένα επιπλέον άγχος . Η άγνοια και η ελλιπής ενημέρωση αναφορικά με τη διαδικασία της εγκυμοσύνης, είναι ένα από τα πλέον σημαντικά προβλημάτων που καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει η κοινωνία.

Δραματικά είναι τα αποτελέσματα που έρχονται στο φως και αφορούν στις αμβλώσεις. 

Συγκεκριμένα, περί τις 2,2 εκατ. Ελληνίδες βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δημογραφικά στοιχεία του πληθυσμού, με το 22% να δηλώνει ότι έχει κάνει τουλάχιστον μία έκτρωση. Το πιο τραγικό είναι ότι σε αυτό το συγκριτικά μεγάλο ποσοστό έρχεται να διαπιστωθεί πως το 10% αυτών των γυναικών είναι έφηβες.

Συμπεραίνουμε πως τα ποσοστά που αφορούν στη συμπεριφορά των Ελληνίδων κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας είναι αποκαρδιωτικά, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν εύλογα ερωτήματα σχετικά με την ενημέρωση αλλά και την πρόληψη.

Το δραματικό και αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι η άμβλωση, σε μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Η έκτρωση, όπως κάθε δυσάρεστο συναίσθημα, προκαλεί πρώτα σοκ και όπως όλα τα στάδια του πένθους ακολουθούν : Άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Όπως κάθε αρνητικό συναίσθημα (χωρισμός, απόλυση) έτσι και η έκτρωση. Όταν μία γυναίκα φτάνει στο πέμπτο στάδιο της αποδοχής, τότε ακριβώς θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται πώς θα διαχειριστεί το θέμα ώστε να μη χρειαστεί να νιώσει όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα για δεύτερη φορά.

Με προσαρμογή στο Ιστολόγιο Τάλαντο από το άρθρο :
 http://www.cnn.gr/news/ellada/story/46951/to-sok-tis-ektrosis-isodynamo-toy-thanatoy-tis-apolysis-toy-xorismoy

Ομιλία : "Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ".

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΗ, ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Κ. ΑΘΗΝΑ ΣΙΔΕΡΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ, ΜΕ ΘΕΜΑ: "Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ".
Η ΟΜΙΛΙΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΤΙΣ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ], ΣΤΗΝ ΧΑΛΑΣΤΡΑ Η ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΣΙΝΔΟ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ ΣΤΗ ΑΘΗΝΑ ΣΤΙΣ 30-9 -2016 Ενωμένη Ρωμηοσύνη

118 βαπτίσεις κατηχουμένων στη Ρουάντα

«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Αλληλούια)!

Με τήν ευλογία  του Μακαριοτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεοδώρου Β’, και διά των προσευχών τών απανταχού Ορθοδόξων, την 11η Σεπτεμβρίου του 2016, Εκατόν Δεκαοκτώ (118) άτομα, βαπίστηκαν στήν Ρουάντα.

Ο  Θεοφιλέστατος κ.Ιννοκέντιος , πνευματικός πατέρας και Μητροπολίτης  της Ορθοδόξου Επισκοπής Μπουρούντι καί Ρουάντα,  είναι ιδιαίτερα χαρούμενος  για τις διψασμένες ψυχές που ασπάζονται την Ορθοδοξία , εδώ και 4 έτη (από το 2012), που ηγείται της Ιεραποστολής.
Μετά την ομαδική Βάπτιση, ακολούθησε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, και η παραδοσιακή ομάδα "Abatarutinya  Ορθοδόξων χορευτών" διασκέδασαν τους παρευρισκομένους, για το μυστήριο.
Ευχαριστώ για την αδιάλειπτη  προσευχή.
Από το γραφείο της Επισκοπής

Ιερά Μονή Οσίου Ξενοφώντος Αγίου Όρους 13 -9 -2016

Ο Απόστολος της Κυριακής 18 Σεπτεμβρίου 2016

(Γαλ. δ´ 22-27)

Ἀδελφοί, γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. Ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆςἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας.

Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲνἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦνἹερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν.

Γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆςἐχούσης τὸν ἄνδρα. Ἀπόδοση σε απλή γλώσσα:

Ἀδελφοί, εἶναι γραμμένον, ὅτι ὁ Ἀβραὰμ εἶχε δύο υἱούς, ἕνα ἀπὸ τὴν δούλην του καὶ ἕνα ἀπὸ τὴν ἐλευθέραν.

Ἀλλ’ ὁ υἱὸς τῆς δούλης ἐγεννήθηκε κατὰ τὸν φυσικὸν νόμον, ἐνῷ τῆς ἐλευθέρας ἐγεννήθηκε δυνάμει τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ εἶναι ἀλληγορικά. Αἱ δύο αὐταὶ γυναῖκες εἶναι εἱ δύο διαθῆκαι, ἡ μία ἡ ὁποία προῆλθε ἀπὸ τὸ ὄρος Σινᾶ καὶ γεννᾶ παιδιὰ διὰ δουλείαν· αὐτὴ εἶναι ἡ Ἄγαρ, – διότι ἡ λέξις Ἄγαρ σημαίνει τὸ ὄρος Σινᾶ εἰς τὴν Ἀραβίαν – ἀντιστοιχεῖ δὲ εἰς τὴν σημερινὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εἶναι δούλη μαζὶ μὲ τὰ παιδιά της. Ἡ ἄνω ὅμως Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἐλευθέρα, καὶ αὐτὴ εἶναι μητέρα ὅλων μας.

Διότι εἶναι γραμμένον: «Νὰ εὐφρανθῇς ἐσὺ ἡ στεῖρα, ποὺ δὲν γεννᾶς. Βγάλε φωνὴν καὶ φώναξε ἐσύ, ποὺ δὲν υποφέρεις από πόνους γέννας, διότι θὰ ἔχῃ περισσότερα παιδιὰ ἡ ἐγκαταλειφθεῖσα παρὰ ἐκείνη ποὺ ἔχει ἄνδρα.»

 http://synodoiporia.gr/2016/09/16/%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-18-%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 18 Σεπτεμβρίου 2016 – Κυριακή μετά την Ύψωσιν

Κατά Λουκάν (α΄ 5-25)

Εγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ.Ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι. Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου· καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος. Ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν.

Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία· διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην· καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται. Ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν· καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.

Καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; Ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα. Καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.

Καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ. Ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενε κωφός.Καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.

Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε, λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.

Απόδοση σε απλή γλώσσα:

Κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἐζοῦσε κάποιος ἱερεύς, ὀνομαζόμενος Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τοῦ Ἀβιὰ καὶ εἶχε γυναῖκα ἀπὸ τὰς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦτο Ἐλισάβετ. Ἦσαν καὶ οἱ δύο δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι ἐζοῦσαν ἄμεμπτον βίον σύμφωνα πρὸς ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς διατάξεις τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶχαν ὅμως παιδί, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ ἦσαν καὶ οἱ δύο προχωρημένης ἡλικίας.

Συνέβη δὲ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τελέσεως τῶν ἱερατικῶν του καθηκόντων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεώς του, νὰ πέσῃ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν συνήθειαν τῆς ἱερατικῆς ὑπηρεσίας, ὁ κλῆρος νὰ θυμιάσῃ καὶ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Ὁλόκληρον δὲ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ προσευχότανε ἔξω κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος. Τότε ἐμφανίσθηκε εἰς αὐτὸν ἄγγελος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστεκότανε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐτεράχθηκε ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε καὶ τὸν κατέλαβε φόβος.

Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος, «Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία, διότι ἡ προσευχή σου ἔχει εἰσακουσθῆ καὶ ἡ γυναῖκά σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ υἱὸν καὶ θὰ τὸν ὀνομάσῃς Ἰωάννην, καὶ θὰ σοῦ εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του, διότι θὰ εἶναι μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Κρασὶ καὶ οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν θὰ πιῇ. Θὰ εἶναι γεμάτος Πνεῦμα Ἅγιον ἀπὸ τὴν κοιλιὰ ἀκόμη τῆς μητέρας του, καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ θὰ τοὺς κάνῃ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν Κύριον τὸν Θεόν τους. Καὶ θὰ ἔλθῃ πρὶν ἀπ’ αὐτὸν μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἠλία, ὥστε νὰ κάμῃ νὰ γυρίσουν οἱ καρδιὲς τῶν γονέων εἰς τὰ παιδιά τους καὶ οἱ ἀπειθεῖς νὰ ἀποκτήσουν τὸ φρόνημα τῶν δικαίων καὶ ἔτσι νὰ ἐτοιμάσῃ διὰ τὸν Κύριον λαὸν προδιατεθειμένον».

Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας εἰς τὸν ἄγγελον, «Πῶς θὰ πεισθῶ γι’ αὐτό; Διότι ἐγὼ εἶμαι ἡλικιωμένος καὶ ἡ γυναῖκά μου προχωρημένης ἡλικίας».

Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος, «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος παρουσιάζομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ εἶμαι σταλμένος νὰ σοῦ μιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὴν εὐχάριστη αὐτὴν ἀγγελίαν. Καὶ ἰδοῦ, θὰ εἶσαι βουβός καὶ δὲν θὰ μπορῇς νὰ μιλῇς ἔως τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστεψες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐκπληρωθοῦν εἰς τὸν καιρό τους».

Καὶ ὁ λαὸς ἀνέμενε τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἀποροῦσαν, διότι ἀργοποροῦσε πολὺ εἰς τὸν ναόν. Ὅταν ἐβγῆκε, δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς μιλήσῃ καὶ κατάλαβαν ὅτι εἶχε ἰδῆ ὅραμα εἰς τὸν ναόν. Αὐτὸς δὲ τοὺς ἔκανε νεύματα καὶ παρέμενε βουβός.

Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν αἱ ἡμέραι τῆς ἱερατικῆς του ὑπηρεσίας, ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του. Ὕστερα ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἡ Ἐλισάβετ, ἡ γυναῖκά του, ἔμεινε ἔγκυος καὶ ἔκρυβε τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας καὶ ἔλεγε, «Αὐτὸ μοῦ ἔκανε ὁ Κύριος κατὰ τὰς ἡμέρας, ποὺ ἐνδιαφέρθηκε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων».

 http://synodoiporia.gr/2016/09/16/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-18-%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF/

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ – 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(Μκ. η΄ 34 – η΄ 9,1)

«…Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν…» (Α΄ Κορ. 1,22-24)

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι μεγάλο μυστήριο τῆς πίστεώς μας καὶ ὁ σταυρωμένος Χριστὸς εἶναι ἡ δύναμη καὶ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων προσπάθησαν νὰ προσεγγίσουν αὐτὸ τὸ μυστήριο μὲ τὴν λογικὴ τὸ θεώρησαν μωρία. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, ὅμως, ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ καύχημά μας, εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεώς μας, εἶναι τὸ ἀπόλυτο σύμβολο τῆς σωτηρίας μας. Καὶ στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος ἀναφέρεται στὸν σταυρό, ποὺ ὀφείλουμε νὰ σηκώσουμε, ἂν θέλουμε νὰ λογισθοῦμε ἀληθινοὶ μαθητὲς τοῦ Κυρίου καὶ νὰ κερδίσουμε τὴν σωτηρία μας.

Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ξεκινᾶ κάνοντας λόγο γιὰ τὴν προϋπόθεση ποὺ ὀφείλουμε νὰ τηρήσουμε, ἂν θέλουμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριο: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοί». Ὁ Χριστὸς μᾶς προτρέπει, ἂν θέλουμε νὰ γίνουμε μαθητές Του, νὰ κάνουμε τὴν ὑπέρβαση καὶ νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἑαυτό μας, ἀναλαμβάνοντας νὰ

σηκώσουμε τὸ δικό μας πάθος καὶ τὸ δικό μας σταυρό. Ὄχι κάποια στιγμὴ καὶ γιὰ λίγο ἀλλὰ σηκώνοντας «τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν…» (Λκ 9,23), χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ἐκπτώσεις, ὥστε νὰ φανοῦμε ἀληθινοὶ μαθητὲς Του.

Στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὶς συνέπειες τῆς παραπάνω ἐπιλογῆς ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, ἀφοῦ ἐξαιτίας της θὰ ἔρθουν δύσκολες ἡμέρες, καλώντας μας νὰ ξεπεράσουμε ἀκόμη καὶ τὴν κοινὴ λογική: «Ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴ ζωή του θὰ τὴ χάσει, ὅποιος ὅμως χάσει τὴ ζωὴ του ἐξαιτίας μου καὶ ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου θὰ τὴ σώσει». Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι οἱ ἀληθινοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ὀφείλουν νὰ θυσιάζονται γι’ Αὐτὸν καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του, ἂν θέλουν νὰ κερδίσουν τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ σωτηρία.

Γιὰ νὰ γίνει ἀκόμη πιὸ κατανοητὴ αὐτὴ ἡ διάσταση, ποὺ δίνει ὁ Κύριος στὴν ἀληθινὴ ζωή, ἀπευθύνει ὁ Ἴδιος δύο ἐρωτήσεις στοὺς Μαθητές Του, ὥστε νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅλοι ὅτι μπροστὰ στὴν ἀληθινὴ ζωὴ ὁ κόσμος ὁλόκληρος δὲν ἔχει καμία ἀξία. Κανένα ὑλικὸ ἀντάλλαγμα, δηλαδή, δὲν εἶναι ἀρκετό γιὰ νὰ ἐξαγοράσει τὴν αἰώνια ζωή. Πολὺ δέ περισσότερο ὁ γήινος πλοῦτος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ θέσει ἀκόμη καὶ σὲ κίνδυνο αὐτὴν τὴν προσπάθεια τῶν ἀνθρώπων νὰ κερδίσουν τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Ἄλλωστε δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε τὸ ψαλμικὸ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ μοναδικὴ πηγὴ σωτηρίας μας («…ὁ Θεὸς λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ἅδου…», Ψλ 48,16).

Στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς διηγήσεως ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὴν στενὴ σχέση ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οἱ μαθητές Του μὲ τὸν Ἴδιο. Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ ντρέπεται γι’ Αὐτὸν καὶ τὴν διδασκαλία Του, γιατί διαφορετικὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θὰ ντραπεῖ γιὰ ἐκεῖνον ἐνώπιόν του Πατέρα Του. Ἄλλωστε ντροπὴ γιὰ τὸν Ἰησοῦ καὶ τὴν διδασκαλία Του σημαίνει ἄρνησή Του. Καὶ ἡ ἄρνηση ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ἀπώλεια. Ἀντίθετα, ὁ μοναδικὸς δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστὸς δηλαδὴ, στὸν ὁποῖο καὶ δόθηκε πᾶσα ἐξουσία∙ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ κρίνει ὅσους τὸν ἀρνηθοῦν ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως, ὅπως μᾶς βεβαιώνει καὶ τὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θυσιάστηκε ἑκουσίως γιὰ χάρη μας προσφέροντάς μας τὴν σωτηρία μας. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἀποδεχθοῦμε αὐτὴν τὴν θυσία, ἂν θέλουμε νὰ λογιζόμαστε μαθητές Του. Καὶ αὐτὴ ἡ ἑκούσια ἀπὸ μέρους μας ἐπιλογὴ σημαίνει ὅτι ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστὸ μαθαίνοντας νὰ σηκώνουμε ἀγόγγυστα τὸν δικό μας σταυρό, ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, ζώντας ἀληθινὰ μία ζωὴ γεμάτη αὐτοπροσφορά. Ἀμήν.

π.Α.Κ.Γ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ἐπί τῆ ἐνάρξει τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν - 23/9/16

Ειλικρίνεια στα όρια της αγένειας...

Η ειλικρίνεια είναι ένα βασικό και απαραίτητο χαρακτηριστικό στις διαπροσωπικές σχέσεις και στις αλληλεπιδράσεις με τους άλλους. 

Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους να λένε: «είμαι ειλικρινής, για αυτό δεν έχω ανθρώπους γύρω μου». «Μου αρέσει να είμαι ειλικρινής, τα λέω πάντα έξω από τα δόντια, και όποιος αντέχει».

Πώς καθορίζουμε όμως την ειλικρίνεια και ποια είναι τα όρια της ειλικρίνειας; Από ποιο σημείο και πέρα ξεφεύγουμε πλέον από το πλαίσιο της ειλικρίνειας και φτάνουμε στην αγένεια; 

Είναι σημαντικό να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα στην ειλικρίνεια και στην αγένεια, ή στην έλλειψη σεβασμού ή στην προσβλητική συμπεριφορά. Το να σχολιάσω κάτι χωρίς να μου το ζητήσει ο άλλος, το να πω τη γνώμη μου χωρίς να ερωτηθώ, το να εκφράσω την άποψή μου, χωρίς να με αφορά… τότε αυτό δεν είναι ειλικρίνεια. Η ειλικρίνεια δεν μου δίνει το δικαίωμα να προσβάλλω τον άλλο, να μειώσω ή να υποτιμήσω τον άλλο. 

Ειλικρίνεια σημαίνει αξιοπιστία, ακεραιότητα, εγκυρότητα, αλήθεια, ευθύτητα… Ειλικρίνεια σημαίνει γνησιότητα και αυθεντικότητα. Όμως, θα πρέπει να επιλέγουμε τι λέμε, πως το λέμε και αν υπάρχει λόγος να το πούμε. Ένα προσβλητικό σχόλιο δεν προσφέρει τίποτα, δεν είναι ειλικρινής κίνηση και δεν θα πρέπει να μας κάνει περήφανους. Το να σχολιάζουμε αρνητικά τους ανθρώπους γύρω μας ή το να λέμε απερίσκεπτα ότι μας έρχεται στο μυαλό δεν είναι ειλικρίνεια, είναι μάλλον μια παρορμητικότητα που εμποδίζει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς, αλλά είναι πιο σημαντικό να είμαστε ευγενικοί και διακριτικοί με τους ανθρώπους γύρω μας. Δεν είναι και πολύ βοηθητικό να κρίνουμε τους άλλους για να τους βελτιώσουμε, μπορούμε να τους βοηθήσουμε μέσα από τη συμπαράσταση και τη στήριξη. 

Είμαι ειλικρινής απέναντί σου σημαίνει πρώτα από όλα ότι σε σέβομαι, σε υπολογίζω, δεν σε κοροϊδεύω, αλλά και δεν σε πληγώνω. Είμαι ειλικρινής σημαίνει ότι σου δείχνω κατανόηση και αφού μάθω πως λειτουργείς, πως σκέφτεσαι και πως συμπεριφέρεσαι, σου λέω αυτά που θέλω ξέροντας όμως τι μπορείς να αντέξεις και τι μπορείς να ακούσεις…

Είμαι ειλικρινής χωρίς να φτάνω στα όρια της αγένειας ή της προσβολής, χωρίς να φτάνω στα όρια της κακίας, χωρίς να υποτιμώ την προσωπικότητα και την ύπαρξή σου… χρειάζεται προσπάθεια να το καταφέρουμε και καλό είναι συχνά να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, σκεπτόμενοι «πώς νιώθει ο άλλος με αυτό που λέμε; πώς μπορεί να το λαμβάνει και τι σκέψεις του προκαλεί;». Δεν είναι εύκολο να το κάνουμε αυτό διαρκώς, ωστόσο, είναι σημαντικό να το κάνουμε όταν δεν θέλουμε να προσβάλλουμε ή να πληγώσουμε τον άλλο, όταν δεν επιθυμούμε να επιδράσουμε αρνητικά στον άλλο.

«Λέω αυτό που σκέφτομαι με ειλικρίνεια, χωρίς να σε προσβάλλω και αποσιωπώ όσα ξέρω πως το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να σε πληγώσουν, να σε προσβάλλουν ή να σε μειώσουν…»

Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.

 

http://papadopsixologos.blogspot.gr/2016/09/blog-post_7.html